Gisteren nog eens stevig weggeweest. Vond het heel leuk. En heb me in tijden nog zo geamuseerd. Kwam een ex tegen van vroeger. De eerste waar ik sex mee heb gehad. We hebben super goed gebabbeld en de tijd vloog voorbij. Herinneringen van vroeger opgehaald en over zijn vriendin gepraat (hij vrijt 3jr) en over men ex gehad. Maar met men ogen open erin getrapt dat hij me aan't versieren was. Op het laatst natuurlijk had ik het wel door. We hebben gekust meer dan 1 keer. En dat deed toch zo veel deugd. Maar hij wou ook meer. Ik wou ook wel maar ook weer niet. Zat met een 2strijd. Ik wou langs de ene kant dat het men ex was die eigelijk voor men neus stond maar langs de andere kant ook weer niet en wou ik me ook eens goed laten gaan. En ik lieg als ik zeg dat ik niet genoten heb van het kussen. Die ene persoon zal me altijd dierbaar blijven en hij mij ook dat weet ik. We hebben het al eens meegemaakt dat er nog zo eens een moment was zoals gisteren en heb toen ook nee gezegd. Toen ik gisteren in men bed lag hebben we nog gesmst en hij stuurde zo'n lieve berichte. En deze morgen lag ik te kreunen van dat ik spijt had dat er niets meer is gebeurd. Waarom kan ik me niet laten gaan. Waarom heb ik hem afgewezen. Waarom heb ik er zo veel spijt van. Ik weet het gewoon niet meer. Maar wel 1 ding is dat ik zijn relatie niet stuk wil maken want ik vind het een heel lief meisje. Maar ik kan niet garanderen dat bij de volgende keer als dit voor valt dat ik weer nee zeg.
What the f*ck is happening here?