Hallo,

Onlangs heeft mijn vriendin mij laten weten rust te willen hebben.
En dat doet me zeer, veel pijn.

Er zit 7 jaar tussen ons. Het probleem ligt bij haar ouders. Die accepteren mij niet. Ik ben te oud voor haar, terwijl zij dolgelukkig is met mij. Ik ken haar nu 1 jaar waarvan we ruim 6 maanden iets hebben.

Hoe kan ik deze relatie redden?

Ik ben nog nooit officieel voorgesteld als vriend aan haar ouders. 't Is voor ons heel moeilijk, maar voor haar helemaal. Ze gaat elke keer van huis weg met 'ruzie'.
Moeders zegt: je bent nooit meer thuis, je bent altijd bij hem.
Terwijl dat eiluk helemaal niet zo was. Viel eigenlijk best mee.
We hadden laatst onenigheid, en zij dacht dat ik haar niet waardeerde op dat moment, en dat heeft ze tegen dr moeder verteld. En nu denk ik dat die ouders hebben gezegd:

Kappen nu met hem of je vliegt eruit? Zoiets in die zin.
Toegeven doet ze niet dat haar ouders dat hebben gezegd.

Ze is onlangs na echt hard studeren gezakt. Haar stage loopt niet lekker, met mij niet, en met haar ouders niet.
Het laatste is de hoofdoorzaak waardoor het tussen ons niet lekker loopt.

Ze heeft nog een oudere zus en daar is het eigenlijk ook mee gebeurd. Vroeger is die na fikse ruzie het huis uit gegaan omdat ook zij een oudere vriend had die geen hoge opleiding heeft.
En die wonen nu samen en daar gaat alles goed mee, en komen ook weer in het ouderlijke huis.

Mijn vriendin heeft afgelopen week een grote bos witte rozen gehad met 1 rode roos afgeleverd op haar stage-adres, daar ik niet wilde dat zij thuis nog meer in de penarie kwam, of erger... dat haar moeder de bos gelijk weg heeft gegooid...

Die bos rozen deed haar veel. Maar toch wil ze nu ineens afstand doen.

Hoe dat komt, weet ik niet maar heb het idee dat haar ouders hierachter zitten...

Hoe kan ik haar nu overtuigen dat ze voor mij moet kiezen, dat ze niet naar haar ouders moet luisteren. Ze is immers 19. En mag eigenlijk zelf bepalen, maar zolang ze in het ouderlijke huis woont, zijn regels, regels.

Moet ik idd gewoon afstand houden, of moet ik juist laten weten dak er voor haar ben.
Ik krijg het idee dat wanneer ik niet laat merken dat ik nog besta, dat ze omgepraat word door die ouders.

Bij mij was en is ze gewoon kind aan huis, 2 weken terug zijn mijn ouders geemigreerd. Ook dat deed haar pijn. Ik vroeg haar of ze mee wilde mijn ouders naar schiphol weg te brengen, ja ze wilde echt wel mee.

Maar op het laatste moment werd ze tegengewerkt door dr ouders.
Ik dus alleen naar Schiphol. Ik heb me nog nooit zo rot gevoeld . . .
Ook zij had het heel moeilijk daarmee. Maar een fikse ruzie thuis heeft ze niet gecreerd.
Ergens is ze bang.

Ok, ze is nog afhankelijk van dr ouders, qua school etc, maar ze is 19...

Duidelijk is dat die ouders niet van hun oudste dochter hebben geleerd, en dat ze haar veel verdriet toe doen. Al dr vrienden laat ze nu links liggen.
Ze isoleert zich helemaal.

Wat moet ik nu doen?
Haar rust en tijd geven?
Wachten tot ze toch mij weer belt?

Of juist haar blijven sms-en dak van dr hou.

Met haar ouders praten is de allerlaatste optie, want dat zie ik zelf echt niet zitten. Ik denk dat ik dan helemaal uitval, of zo. Ik weet totaal niet waar ik zou moeten kijken. Met dr zus praten is mij ook al gezegd maar ik weet niet of dat iets uithaalt.

Wat dat betreft ben ik een emotioneel jochie.

Wie o Wie heeft voor mij raad/advies?

Bijkomend iets is dat ik gewoon een hele goede baan heb, een goede naam...alleen is voor haar ouders waarvan hij een directeur Bank is, blijkbaar niet genoeg.

Ik weet totaal niet wat ik moet doen, het enige wat zij de hele tijd zegt aan de telefoon is dat zij het niet weet.
Ik weet het niet zegt ze.

Maar maakt mij onzeker. Ik slaap slecht, eet slecht, etc etc.
Als er nou een goede reden voor was, ok dan kon ik me erbij neerleggen, maar dit slaat nergens op.
Omdat ik te oud ben . . .

Ik krijg niet eens een kans.

Het is niet eerlijk.

Ze is echt gek op mij, maar wordt in twijfel gebracht door haar ouders.

Wat moet ik doen?

Groeten,

Een emotioneel Jochie