Start

Wat moet ik nu....??

afbeelding van kik
Ma, 24/01/2005 - 10:41 — kik

Volgende week zou het zo ver zijn... Op wintersport met mijn vriend en zijn ouders. Ik zou zelfs al eerder vertrekken dan hij zelf!Ik zou donderdag gaan en hij zou zondag aankomen. Als er iemand verliefd is geweest in deze relatie danis hij het wel.. hoe kan dit nu in een keer HELEMAAL uit het niets over zijn?? Ik snap er echt helemaal niks van. Drie weken geleden vertelde hij nog dat zn moeder dacht dat hij helemaal idolaat van mij was..en dat zn moeder dat goed had gedacht.. Ik was het meisje van zijn dromen.. En nu in een keer is dat weg?? Van de een op de andere dag? Dat kan toch niet.. Zijn mannen echt zo vreemd dat zoiets mogelijk is?? Of heeft hij me al die tijd voor de gek gehouden? Nooit ruzie gehad..in veel ogen de perfecte relatie, en dat is nu voorbij..HOE KAN DAT! Het is nu 2 dagen geleden dat hij er definitief een einde aan heeft gemaakt en ik snap er echt helemaal niks van. Ik kan en wil het niet geloven, maar de harde waarheid is dat ik wel zal moeten. Op dit moment denk ik echter dat ik dat niet kan..maar wat moet ik dan?? De dagen en nachten gaan zo langzaam.. Ik kan me geen toekomst zonder hem voorstellen. Ik wil het me ook niet voorstellen.. In een klap al je plannen in duigen gegooid. Krijg ik hem ooit nog terug? Ben ik dan niet onzeker over zijn gevoelens? Het ene moment denk ik: Hij komt er nog wel achter wat hij mist..maar het andere moment, hij wil niet voor niks weer vrij zijn. Behoefte aan andere vrouwen heeft hij niet, waarom dan toch verlangen naar die vrijheid? Daar krijg ik geen antwoord op.. ja, het gevoel is weg.. dat kan toch niet?? Ik vind niks meer leuk.. maar ik moet verder. De vraag is alleen hoe?

Ma, 24/01/2005 - 16:24 — MooieMarco
afbeelding van MooieMarco

Raar He?

Raar, hoe dat bij sommige mensen gaat. Tis trouwens niet alleen iets voor jongens hoor. Mijn vriendin maakte de pleiterik na 6 jaar. 'S morgens nog een knuffel en "ik hou alles van je" en 's avonds kwam ze niet meer thuis. Weken hoorde ik niks, via via moest ik horen wat er aan scheelde. De liefde was ineens weg... Nooit geen ruzie, veel knuffelen (tot de laatse dag!), niks gemerkt...

Het koste me zowat m'n leven. Ik kon niet meer eten, drinken, niks.

Nu zo'n 2 en een halve maand later gaat het stukken beter. Ik mis ons hondje, maar haar niet meer. Toen het net uitging dacht ik nooit meer te kunnen lachen en voor altijd ongelukkig te zijn, er is dus nog hoop voor je!

Ik heb redelijk wat serieuze relaties gehad, maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Zo van flits, poef en weg.

Geef het wat tijd, als hij niet beseft wat je waard ben, is hij jou niet waard!

Woe, 26/01/2005 - 11:25 — albatros
afbeelding van albatros

"Wat moet ik nou"...

...dat zei ik ook letterlijk tegen mezelf in de spiegel, tranen in mijn ogen. De wereld hield even op met draaien voor mij. Maar Marco heeft gelijk, al heb je daar nu niet veel aan. Het doet immens pijn. Eet fruit. Ga wandelen. Huil. Accepteer. Typisch mannelijk? Nee, ik denk eerder typisch menselijk helaas tegenwoordig. Gaat het even niet meer? Hup, de deur uit kegelen die handel! Erover praten? Ach, welnee, waarvoor? Triest maar waar..

Ik wens je alle kracht, meid.

Bij mij was het na vijf jaar 'klik' de stekker eruit, want 'het gevoel was weg'. En daar zit je dan, h?ɬ®. Ik snapte er ook niets van toen. Maar het was zo, en ik moest me er bij neerleggen. Daar ben ik nu al twee maanden mee bezig, en het vordert gestaag. Hopelijk heb je daar wat aan. En ik ga lekker alleen op wintersport, zou je ook kunnen doen.

Groetjes en veel sterkte,

Albatros

Woe, 26/01/2005 - 19:31 — nogmama
afbeelding van nogmama

hoi kik! Met grote verwonde

hoi kik!
Met grote verwondering je berichtje gelezen!
Ik had het kunnen zijn!
14 jaar lief en leed,en zaterdags nog sex gehad,en vol in love!
Maar wij hebben er een dochtertje tussen zitten!
We zaten 31 mei lekker in de tuin,ik stelde hem enkel een vraag,wat hem (zogenaamd)niet goed viel!
Rende naar boven gooide wat kleren in zijn reistas,mijn dochtertje gilde nog"papa wat ga je doen"!
Ik ga je hoord nog van mij!
Ik zat lachend in de stoel,en dacht die komt echt wel terug,want een familie band hebben we niet en was in de waan dat hij nergens heen kon!
Die nacht kwam hij niet thuis,en heb hem daags daarna op zijn werk opgezocht!
Ik moest me om hem niet ongerust maken,hij zat goed,en wilde een leven alleen verder!
Oke dacht ik, dat kan je krijgen!heb hem totaal genegeerd,en elk smsje wat hij naar mij stuurde reageerde ik niet op!
Want ik wist dat hij een keer moest komen,om ons dochtertje te zien

Iedereen tegen mij zeggen:je moet niet in huis blijven zitten!
Eruit gaan!Dat deed ik ,ff lekker naar de markt zaterdags erop!
Je wilt het geloven of niet....op onze trouwdag kwam ik ze tegen hand in hand!
Mijn echtgenoot,mijn grote liefde,de papa van ons kindje!
Ik leef op blikjes slankfit,die drinken makkelijk weg,en ben 20 kilo kwijt!(woog 90kg,dus er kon wel wat af)
Maar het mooiste komt dat hij na drie maanden van zijn roze wolk af is geflikkerd,en mij terug wil!
Ik ben nu weer met hem bezig,maar ooooo wat is dit moeilijk!
De scheiding die hij had aangevraagd,heeft hij zelf ingetrokken!
Ik hou nog van hem,en wil hem dolgraag terug,maar ik ben bang dat het mijn leven lang zal blijven achtervolgen of hij wel eerlijk tegen me zal zijn,want hij wilde ook geen andere vrouwen,en wilde een vrij leven alleen!
Het enige advies wat ik je kan geven!
Geloof er niet te sterk in dat hij niets met andere vrouwen wil!
Zorg jij in ieder geval dat je er leuk gekleed uit blijf zien,rechtop blijven lopen,je eigen mooi op maken,en blijven lachen als hij ooit in je buurt komt!
Zodat anderen kunnen zeggen,goh wat ziet die meid er goed en mooi uit!