Kom vandaag voor het eerst op deze site en dacht ik moet ook mijn verhaal kwijt en hoop dat iemand mij advies kan geven.
Drie maanden geleden zat ik heerlijk in mijn vel en was op bezoek bij een vriendin. Zij vroeg mij of ze mijn telnr mocht doorgeven aan een kennis van haar welke ik vorig jaar 1x had gezien. Ik dacht, ach waarom ook niet. Hij belde mij de volgende avond op om een afspraak te maken en gezegd dat als ik tijd had ik een smsje zou sturen of bellen. Twee dagen later heb ik hem een smsje gestuurd en diezelfde avond zat ik met hem gezellig op een terrasje. We hebben veel gepraat en het klikte gelijk. Stom als ik was ben ik diezelfde avond bij hem gebleven. De eerste weken hadden we leuk contact en gingen elk weekend samen uit naar zijn stamkroeg. Ik was dolgelukkig en verliefd. Na een aantal weken vertelde hij mij dat ie niet met 1 vrouw kan leven en eigenlijk niet weet of ie wel aan een relatie toe was. Hij had jarenlang in de gevangenis gezeten en sinds 4 jaar vrij en eigenlijk nog de behoefte om vrij te zijn. Ik reageerde dat we dan beter vrienden konden blijven. Maar hij zei dat ie dat ook weer niet wilde maar er nog niet uit was. Ik heb het hier bij gelaten. Ik dacht geef hem de tijd, dan komt het allemaal wel goed. Na die tijd was ik alleen degene die smsjes stuurde of hem belde. Hij was wel altijd heel lief, maar het moest van 1 kant komen. Op een dag kwam ik erachter dat ie 2x bij de ex van een goede vriend van mij is blijven slapen. Woedend was ik, maar hij zei dat ie daar alleen geslapen had en verder niets met haar had gedaan. Hij had haar thuisgebracht omdat zij teveel gedronken had. Ik geloofde hier niets van, maar accepteerde het toch. Twee weken later had hij met mijn dochter afgesproken om naar de kermis te gaan. We zaten op het terrasje bij zijn stamkroeg te wachten, samen met de hele vriendenclub. Komt ie opeens stomdronken en onder invloed van drugs, met een vrouw aanlopen. Ging naast ons zitten en deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ik zakte werkelijk door de grond. Gelukkig was mijn dochter al weg, wilde niet wachten omdat ie te laat was. Toen ik het cafe binnenkwam om naar het toilet te gaan, stond hij gewoon tegen de bar met die vrouw te zoenen. Ik ging door de grond. Heb hem apart genomen en gezegd hem nooit meer te willen zien. Een paar dagen later kreeg ik van hem een smsje. Hij is komen praten en vertelde mij dat ie spijt had en niets meer wist van die bewuste avond door de alcohol. Hij had alles van zijn vrienden gehoord. Hij vertelde dat ie tijd nodig had om erachter te komen wat ie nou eigenlijk wilde. We kregen weer omgang met elkaar maar weer moest het van mijn kant komen. Misschien dat het aan mij ligt, want stuurde hem elke dag een sms wat ik had meegemaakt en vroeg dan gelijk of we iets konden afspreken. Na een paar weken was ik het beu en stuurde hem een smsje dat ik niet meer met hem verder wilde. Hij belde me de volgende dag op of ie mocht langskomen. En weer liet ik dat toe. Hij vertelde mij dat ie van me hield en mij niet kwijt wilde, maar dat ik hem de tijd moest geven en niet zoveel moest smsen. Ik accepteerde dat. Liet een dag over vijf niets van me horen. Op een avond komt een vriendin van mij en vertelde dat hij haar had uitgenodigd om naar een verjaardag te gaan, terwijl hij die avond met mij naar een andere verjaardag zou gaan. Ik was woedend. Heb hem veel smsjes gestuurd en kwaad opgebeld dat ie mij altijd van alles beloofde maar als ie nuchter was hij van niets meer wist.
Ik weet dat ie diep van binnen om mij geeft door alles wat we met elkaar besproken hebben. Maar wat heb ik hieraan. We hebben nu afgesproken als we elkaar tegenkomen hierover zullen praten. Wat moet ik hiermee. Wordt gek van de gedachte dat ik hem kwijt ben.