Ik wou toch even mijn verhaal kwijt, want ik heb hier best veel verdriet van.
Heb in maart van dit jaar en man leren kennen via een datingsite.Ging allemaal goed, en heb kennis gemaakt met zijn zoon.Woont nog bij hem thuis. We hebben leuke dingen gedaan, en hij was ook heel goed voor mij.Michien iets te goed, want daarvoor moest ik ook wel heel dankbaar zijn.
In het begin van onze relatie kwam hij wel bij mij, maar hij had liever dat ik bij hem kwam.
Vond hem langzamerhand wel wat controlerend naar mij toe.Het is leuk als iemand interesse naar je toont wat je de dag hebt gedaan, maar dat gebeurde elke dag.
De laatste 3 maanden zagen we elkaar overdag ook niet vaak, S,avond ging ik altijd naar hem toe.
Hij regelde eigenlijk de relatie, en kon ik s,avond niet een keer, dan liet hij soms 2 dagen niks van zich horen.Ik ging er dan maar weer heen, en vroeg hem waarom hij zo reageerde.
Gewoon kwaad dat ik niet bij hem kwam. Mijn verjaardag zou hij komen, maar smste mij een kwartier voor die tijd af, dat hij niet kon komen.Hij kon me toch bellen.Heb hem gelijk teruggebeld, maar hij nam niet op.
Met meerde afspraken deed hij dat wel eens. Als ik hem dan aansprak wat daa de reden van was, dan zei hij, dat bepaal ik wel.Bazig vond ik dat. Dus hij bepaald onze relatie, en zijn familie en vrienden, had ik ook geen kennis mee gemaakt
In al die 5 maanden niet, terwijl zijn moeder mij wel graag wou zien zei hij dan tegen mij.
Sluit hij mij buiten, en waarom. Wat heeft hij te verbergen?
Toen ik hem daarover aansprak,dat ik wel eens kennis wou maken met zijn familie werd hij boos.
Dat regel ik wel wanneer waren zijn woorden. Ik zat s,avonds bij hem huis en werd er stil van.
Ik vroeg hem waarom hij zo reageerde, en vervolgens gaat hij staan, loopt naar e voordeur, en zegt; Als je het beter kan krijgen moet je het doen, eruit, wegwezen jij. Hij wou me de deur uitzetten, en gaf me een duw.
Hierop heb ik tegen hem gezegd, dat hij me niet aan moest komen, en heb hem gezegd, dat ik niks verkeerd heb gezegd.
Stond in de kamer en heb gezegd, dat als het zo moest, bij hem niet weer kwam.
Ik was een ondankbaar wijf, want hij was zo goed voor mij geweest, en ik was gestoord.
Ben huilend naar huis gereden, en heb 3 dagen gewacht op zijn reactie, maar die kwam er niet.
Heb de spullen die ik van hem heb gekregen, teruggebracht en voor zijn deur neergezet. Heb nog aangebeld,om toch nog proberen te praten, maar meneer deed de deur niet eens open.
In die week is mijn vader ook nog overleden, en heb hem nog op de hoogte gebracht via een sms, da ik toch nog met hem wou praten Geen reactie meer terug. Ben nu 2 maanden verder, en heb hier nog steeds veel verdriet van.
Wat is hier aan de hand, wat moet ik hiermee.Volgens mij ben ik niet gestoord aar hij.

Hoi lieve mensen, de reacties doen mij goed, ik heb inderdaad niet echt een makkelijke man gehad in deze relatie, heb eigenlijk niet eens vermeld dat hij verbaal ook niet leuk was. Mij een sukkel, of een moeilijk geval noemen. Of zogenaamde grapjes maken van; ik ruil je wel in voor twee van 18, Zijn eigen hond schopt, omdat het beest niet wou luisteren. Ik moest de hele dag maar lief zijn,en dan werd er gevraagd, ben je niet stout geweest.Voor mij staan en doen alsof hij mij dan sloeg, hij deed het niet, en wimpelde het dan af van; Het was maar een grapje.Mijn eigen vriendin mag me niet omhelzen, omdat ik wel eens verdrietig was, dan was zijn opmerking dat ze met haar poten van me af moest blijven,waqnt ze kon wel eens lesbisch zijn. Nu achteraf bekeken schaam ik mij dat ik niet eerder ben opgestapt. En ik durfde dit ook op te schrijven, maar het moet er uit. Ik ben te goed geweest om dit allemaal maar te pikken en daar heb ik nu de klap van.