Sinds afgelopen donderdag 19 september heeft mijn (ex-)vriend het uit gemaakt, we hadden een relatie van 7 jaar waarvan we er 5 hebben samen gewoond. Ben heel erg verdrietig. Zondag wilde hij graag met me praten. Dit hebben we gedaan, ben naar ons gezamenlijk huis gegaan om te kijken wat hij precies wil. Hij zegt geen klik meer te voelen en mist bepaalde dingen, dus voor hem is het echt over. Ik heb gezegd dat ik dat wel begreep en we hebben een heel goed gesprek gehad en zelfs gelachen met elkaar!

Onze problemen leken wel als sneeuw voor de zon verdwenen, wat het allemaal zo gek maakte. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb heel veel gehuild en dat ik het echt niet begreep (ook waar hij bij was en tegen hem aan), nu er een aantal dagen voorbij zijn begrijp ik steeds beter wat er mis is gegaan. Die zondag zijn we nog intiem met elkaar geweest en nog hand in hand gelopen in het openbaar. Dit was zo gek allemaal, maar het voelde weer zo goed! Echt als vanouds.

Ik heb vanaf dat moment me geprobeerd afzijdig gehouden en geprobeerd geen berichten of iets naar hem te sturen (dat lukte bijna niet dus, iedere dag misschien 1 klein kort berichtje, vandaag: ik kom vanavond mijn fiets halen. Ok?). Dinsdag een sms bericht van hem ontvangen:

Wil je morgen (woensdag dus) nog komen of vind je het te lastig? (een kussend icoontje) (dat is dus vandaag en hij heeft zijn diploma uitreiking)

Ik heb tegen hem gezegd dat hij me maar moet bellen, dat hebben we gedaan dus. We hebben weer een goed gesprek gehad waarin ik mijn twijfels over hem ook uitte, hij zei dat hij het inderdaad nog niet zo goed weet allemaal en dat hij wil nadenken en van de week weer wil praten. Maar ik heb aangegeven dat ik hem liever face to face zie. Hij zei dat hij dat voorlopig niet wil. Daarop antwoorde ik een beetje koeltjes, maar dat ik binnenkort wel mijn spullen kom ophalen en dat ik dan meteen alles meeneem. Ik merkte dat hij het hier toch best lastig mee heeft. Hij vertelde me ook dat hij niet weet of hij mij mist of dat hij een relatie mist of iemand om tegen aan te praten als hij alleen thuis is en thuis komt. (Kan ik hier nog iets in bijdragen?! Dat hij het gevoel heeft dat hij mij echt wel mist!) Hij zei ook dat hij mij miste maar hij weet niet of dat nu is en dat het straks weer over is.

Hij is wat dat betreft best koeltjes en praat hier veel over met een vriendin van hem, wat ik ook lastig vind. Zij geeft hem advies terwijl haar relatie na 5 jaar ofzo ook niet meer verder ging (zij had het uitgemaakt). Ik ben zo bang dat zij hem verkeerd advies geeft. En dat ze een beetje eigen belang heeft.

Daarna hem ik hem nog een berichtje gestuurd met: welterusten met een kussend hartjes icoontje.
ik kreeg daarop hetzelfde terug van hem.

Waarop ik antwoorde: dank je, vond het fijn je gesproken te hebben.

Hij antwoorde vervolgens weer op mij met: Gelukkig. Ik vond het ook fijn maar wel moeilijk. Slaap lekker.
Daarna heb ik gestuurd, oké. Wat vind je moeilijk? (kussend icoontje)

Wat moet ik hier mee?! Het maakt me echt gek in mijn hoofd. Ook omdat hij wel weer op iemand anders gereageerd heeft en niet meer op mij.

Hij gaf aan namelijk voorlopig geen relatie te willen (een jaar niet zei hij tegen mijn ouders) en dus ook niet met mij. Hij gelooft er in dat als het voorbestemd is dat het vanzelf weer goed komt. Ik weet niet of dat zo werkt? Heb daar best wel mijn twijfels over. Ik heb namelijk dit jaar ook best getwijfeld over onze relatie en hij zegt nu telkens tegen mij, ga lekker op jezelf wonen en dan kom ik vast wel een keertje bij je langs en ik wil je met alles helpen (dit is waar ik steeds over viel, dat hij mijn eerste liefde is en meteen zo lang en serieus, en dat ik ook wel eens benieuwd ben naar het andere. Dat wilde natuurlijk niet zeggen dat ik dan niet gelukkig ben met hem! In tegendeel). Dat maakt het zo moeilijk voor mij allemaal.

De 20e hebben we afgesproken om een reisje maken (we hadden daar al treinkaarten voor). Die dag waren we anders 7 jaar bij elkaar. Hij gaf wel aan dat hij het er moeilijk mee heeft en dat het allemaal niet zo lekker loopt op dit moment, en dat onze relatie gewoon echt niet werkte. Hij weet dus ook niet of hij die 20e door laat gaan en vertelde mij als hij het er moeilijk mee heeft dat hij het dan afzegt.

Ik heb het daar ook wel moeilijk mee! Ik wil heel graag wat leuk met hem doen en laten zien wat hij mist. Helaas kan ik dat op dit moment dus niet omdat hij dat niet wilt (en wel telefonisch??). Wat adviseer je mij? Iets wat echt werkt!

Ik begrijp ook niet dat als iemand het er zo moeilijk mee heeft een einde kan maken aan een relatie? Dan weet je toch op die manier dat je bij elkaar hoort en dat een break misschien verstandig is en dus om elkaar tijd te geven, maar ik begrijp het gewoon niet!

Gisteren had ik perongeluk een broekzak gesprek en hij belde mij daarna om te vragen of ik had gebeld. Ik zei nee, want ik wist dat op dat moment niet. Maargoed ik vroeg hoe zijn diplomauitreiking was geweest en hoe dat allemaal ging. In geuren en kleuren beschreef hij dat. Vond het zo jammer dat ik er niet bij was, maar ik kan geen happy face opzetten. Achteraf denk ik, hij wilde me er wel bij hebben... (heb hem ook steeds achter zijn broek aangezeten dat hij zijn opleiding moest afmaken, eindelijk na 7 jaar is het dan gebeurd, net als onze relatie.) Hij is ook pas begonnen op zijn nieuwe werk. Het lijkt wel alsof hij al het oude weg doet om plaats te maken voor nieuwe dingen. Ik begrijp niet dat je iemand zo veel pijn kan doen! Vooral omdat anderhalf jaar geleden ik heel erg twijfelde en hij het toen ook had uitgemaakt omdat hij mij er van verdachte vreemd te zijn gegaan. Dit was binnen 2 weken weer goed en de 3e week woonden we meteen weer samen. Ik ben er vanaf toen echt weer helemaal voor gegaan, tot het moment dat hij zei dat hij twijfelde over onze relatie. Ongeveer een paar maandjes terug, vlak nadat hij op zijn nieuwe werk begon.

Hij vertelde me dat hij het er ook heel moeilijk mee had en dat hij wel een beetje opgelucht was (ik denk, nou dat is nu, maar misschien straks niet). Aan het einde van het gesprek zei hij nog, ik weet niet wat ik nu moet zeggen. Normaal zeg ik dag schat. Ik zei nou je moet dat soort dingen alleen zeggen als je dat meent. Toen sloot hij af met, dag schat. je zal altijd mijn schatje blijven.

Mijn hart brak echt in duizend stukken. Wat moet ik hier nu mee? Ik weet het allemaal niet meer. Zie het allemaal ook niet meer zitten.

gr een verdrietig vogeltje