ik ben vrij nieuw hier heb al eens eerder gereageert op iemand zijn blog
maar verder niet heel veel hier geweest
er zijn alweer een aantal dingen veranderd en zou graag jullie mening willen weten

we zijn bijna 13 jaar samen 5 jaar getrouwd en 2 kids van 1 en bijna 4
en 4 weken terug kreeg ik te horen dat hij niet wist of hij nog verder wilde met me
ik had wel door dat de weken er voor er iets niet goed zat
maar hij is veel van huis dus niet alles is te bespreken door de telefoon
er zit hem nogal wat dwars en hij heeft gevoelens voor een ander hij heeft er niks verder meer gedaan en ik geloof hem op zijn woord maar dan zegt ie dat hij me niet mist als hij weg is en dat doet gruwellendig veel veel pijn
ik had wel door dat het niet meer is zoals het was maar zo erg kwam echt in als een bom hier
hij is de dag erna weer gegaan om na te denken want hij is helemaal de weg kwijt en hij voelt zich schuldig en schaamte dat er gevoelens zijn voor een ander hij snapt niet dat dta kan dan klopt er iets niet
en ik voel me nu net als iemand die bevroren is ik kan en mag niks doen
ik moet maar afw88 wanneeer hij eruit is
en dan..... moet ik me er maar bij neerleggen dat kan toch niet je zit er samen in niet alleen
ik weet het echt nie meer
voel me verloren ik zou door het vuur gaan voor hem en ja ik ben ook niet helemaal me zelf de laatste tijd maar goed daar kan toch aan gewerkt worden

2 dagen later is hij weer thuis gekomen omdat hij me vast wilde houden en omdat hij bang was dat ik de deur dicht zou gooien
we hebben veel gepraat
we hadden afgesproken dat hij em niet meer iedere dag ging bellen als hij weg was omdat dat voor hem een verplichting voelt
ik zeg iedere avond aan de telefoon of in bed ik hou van je komt hm zijn neus gaten uit
zijn allemaal dingen waar aan gewerkt kan worden
en doordat ik zelf ook niet lekker in m vel zit is me huishouden ook niet helemaal tip top en heeft hij ook gelijk in
en hij zei dat het gevoel voor die ander mindr geworden was
na andere halve week moest hij weer weg
en dan begint het malen en piekeren weer
hij belde bijna iedere dag maar nu voeld dat niet verplicht voor hem
dus is eeen goed teken toch
het 2e weekend dat hij weg was ben ik daar geweest
we zijn samen naar de bios gegaan was echt super leuk
maar die gevoelens zijn dus niet minder geworden als hij thuis is wel maar dan zijn er ergernissen
en als hij op zijn werk is dan komt dat gevoel weer
ik vroeg hem en nu ik hier ben is het dan wel minder of het zelfde
hij zei dat het dan minder is dus ook een goed teken maar aan de andere kant blijft hij zeggen
dat zijn verstand zegt dat het niet over kan zijn maar zijn gevoel zegt dat wat wij hebben vriendschap is
dan vraag ik me af hoe kan het zo goed voelen als je intiem bent als het vriendschap is
dat is toch onmogelijk
ik wil hier uit komen met hem
maar ik weet niet wat ik moet doen
ik merk aan mezelf dat ik geen toenadering durf te zoeken omdat ik bang ben hem verder weg te duwen
klinkt stom als ik het zo opschrijf maar doe ik niks gebeurt het ook is denk ik een stukje zelf bescherming
en daarbij hij wil zijn vrijheid hebben mja als ik dan vraag hoe hij dat voor zich ziet zegt als ik zin heb om daar heen te gaan dat hij dat dan kan doen zonder na te denken
maar dat kan toch niet altijd we hebben 2 kids
of sla ik hier de plank mis
ik hou van jou durf ik al helemaal niet meer te zeggen
en het ergste is ik weet dat hij echt van me houd
en ik zoek een stukje hoop en dat kan hij me niet geven omdat hij het zelf niet weet
en ik weet dat hij er ook 100% voor gaat maar ik voel het niet

groetjes bacootje