Krulie
Van mij weet je het al.
Het is ook nog steeds min of meer hetzelfde.
Ik blijf de verhalen hier meestal boeiend vinden, en de verschillende antwoorden erop. Hoewel er natuurlijk veel herhaling in zit.
Ik ben, als in en café, ook benieuwd hoe het gezelschap zich ontwikkelt en profileert in de loop van de tijd.
Ik denk al lezende vaak terug aan mijn relaties en werp er soms door toedoen van een ldvd'er een nieuw licht op. (Ik houd ook nieuwe mogelijke relaties in de peiling).
Ik leer steeds nog bij. En soms voel ik ineens de drang weer eens te reageren. Het blijkt dan vaak een zelfde persoon te zijn bij wie ik dat heb.
Verder lijkt het bij het openen van dez site er ook op alsof er veel brieven in mijn mailbox staan. Spannend om ze te openen.
Ik denk ook wel eens : ik moet er mee stoppen. Het lijkt wel een verslaving, dat volgen van alle berichten op deze site (als soaps). Het kost nl. best veel tijd. En om antwoorden te snappen moet ik vaak een al gelezen verhaal opnieuw lezen.
Verder houd ik van de eerlijkheid van de verhalen : geen mooi-weer-spel.
Ten slotte : ik voel me meestal goed en ben blij dat ik het alleen kan redden. Ik ben nog nooit zo lang alleen geweest. Ik heb ook niet echt zicht op een nieuwe relatie, ten minste, zo makkelijk als dat vroeger ging gaat dat niet meer (ben bijna 60). Ik ben nu ook niet op zoek, maar sta open voor toevalligheden, ach, zoals zoveel mensen zeggen, bijna cliché. Soms vind ik het ontbreken van een relatie een gemis, en andere periodes vind ik zoals het nu gaat juist perfect.
Verder vind ik liefdesverdriet een onderschat, ernstig en complex probleem. De mensen op deze site zijn zich van de ernst bewust.
Sterkte allemaal en tot schrijfs,
krulie

Hi juultje,

Nou, ik ben zo'n lid. Al hele lange tijd lid. Voorheen geschreven en veel steun ontvangen. In alle staten geweest en toch steeds weer lieve woorden hier.

Ik ben hier vaak omdat ik benieuwd ben hoe het gaat met iedereen, om te zien hoe nieuwe leden zich door hun pijn en onmacht heen worstelen... In dat laatste geval wil ik vaak reageren, maar ik realiseer me dat veel van wat ik zou willen zeggen is wat hun "rationele" vrienden zeggen. Ik weet uit ervaring dat je met "verstandige" opmerkingen niet veel kan. Als je er niet aan toe bent, ben je daar niet aan toe. Iedereen dient te worden gesteund in de fase waarin hij/zij zit. Met soms een post als wake-up call.

Ondertussen gaat het met mijzelf niet heel erg goed. Dit staat eigenlijk los van mijn ldvd. Ik was down vóór ik mijn ex leerde kennen, was net een beetje aan het leren genieten, en nu heb ik mijzelf teruggeworpen in het gat. Ik zeg bewust dat ik dat zelf heb gedaan, want ik weet dat alleen ik die stap kan zetten om hieruit te komen. Ogenschijnlijk kleine stappen, die voor mij MAJOR voelen. Eens iets drinken met andere mensen, eens activiteiten ondernemen met andere mensen... Mijn angst voor sociale activiteiten (ik ben stom, wat vindt men van mij, ze zullen wel...) bereikt weer eens een hoogtepunt. Ik weet dat ik zelf de enige ben die hier iets aan kan doen. Op het moment vlucht ik in drank. Ik ben een periode 1,5 jaar en een periode 0,5 jaar alchoholvrij geweest maar ben nu weer voor de bijl gegaan. Een slechte keuze, die alleen ik kan veranderen.

Verder wordt hier zo vaak de term borderline genoemd, iets waarmee ik ooit gediagnosticeerd ben. Ik word vaak boos, want het lijkt me dat mensen dit vaak hun ex toekennen om al hun onverklaarbare (pijnlijke) daden te vergoeilijken. Borderline is een stoornis die alleen door een deskundige kan worden gediagnosticeerd, niet door eenieder die maar zijn/haar gekwetste gevoelens ergens aan kwijt wil. Borderline lijkt hier vaak gelijk te staan aan gek, waarmee alle daden van de ex/dumper worden als gek worden verklaard. En waarmee sommige ldvd-ers hun eigen rol volledig lijken te excuseren.

Ik herken alle wanhopige, kwade, verdrietige en verlangende gevoelens. Tijdens mijn eerste ldvd, meer dan 10 jaar geleden, heb ik geleerd dat acties van de ex nooit te begrijpen zijn. Hoe kan de liefde ZOMAAR over zijn?? De liefde is niet ZOMAAR over, en dan nog, je schiet er niets mee op dit eindeloos te analyseren. Makkelijk gezegd, moeilijk waar te maken. Zoiets ingrijpends wil je kunnen verklaren. Er is angst en onvermogen toe te laten dat het echt zo is. Toch is het zo.

Knipperlichtrelaties, ik heb er ook ervaring mee. En het is écht zo: ervaringen in het verleden voorspellen hoe toekomstige relaties functioneren. Behalve wanneer iemand hier écht iets mee doet. Omdat diegene WIL veranderen. En dit moet zijn NIET omdat diegene denkt de "macht" over zijn/haar ex te verliezen, maar omdat diegene denkt dat dit in hem/haar in zijn huidge/toekomstige relaties IN HET ALGEMEEN in de weg zal staan.

Soms lees ik hier dat iemand denkt in één week te zijn verander, nou WAKE UP, het gedrag wat je je hele leven al vertoonde is niet in 1 week op te lossen.

Ik wens iedereen al het geluk van de wereld, maar wil daarbij wel aantekenen dat iemand die je fout behandelt nooit goed voor je zal zijn. En past behaviour is ECHT de best predictor of future behaviour.

Zei zij wijs, ahum.

Sorry als ik iemand gekwetst heb.
Lfs

hee klopt!

bekende naam trouwens. ik kwam vorig jaar juni hier voor het eerst, en nu zit ik hier weer om een verhaal neer te zetten. Tijd hier niet geweest omdat het best aardig met me ging, af en toe wel eens wat verhalen lezen op deze site. En wou nog eens benadrukken dat een site als deze best belangrijk is, en mij zeker door wat dingen heen geholpen heeft..

groetjes alf