Wat mis ik die man heel erg.
Het ergste is dat hij ook nog een vriend wilt blijven. Hij nodigt mij ook nog doodnormaal uit om samen een weekend te houden..Leuk en aardig maar het maakt mij alleen maar boos en verdrietig! waarom? Ik bedoel doet het hem geen pijn ? Het doet mij wel pijn en vooral als ik nog met mijn domme hoofd weet dat ik dagen na een leuk weekend helemaal depressief ben en toch ga ik naar hem toe omdat ik het niet kan laten om samen gezellig te praten en lachen. Dan flikt hij het weer en hij weet dat ik geen nee kan zeggen omdat ik niet die persoon ben die zomaar alles kan vergeten wat er was.
Ik durf niet te zeggen dat ik geen vriendschap meer wil. Ik ben bang dat hij het met een zin : ,,Ja het ligt aan jou wat je wilt " eindigt.
Alsof het hem niks uit zal maken.

Waarom wilt hij vrienden zijn ? Gewoon omdat hij bang is om mij te missen of omdat het hem geen pijn doet?
Ik durf het niet aan hem te vragen omdat ik bang ben om die tweede antwoord krijg en dat kan ik niet aan
Ook al hij zei : gezellig toch dat we gewoon vrienden kunnen blijven! Maar dat maakt mij juist boos dat hij het niet kan begrijpen hoe moeilijk het voor mij is om dood normaal samen met hem te praten. Toch kan ik geen nee zeggen.