Vorige week dinsdag maakte mijn vriendin het uit. En terecht want door mijn depressie kon ik haar geen liefde meer terug geven, maandagochtend kreeg ik een sms dat ze mij succes wanste o het werk want ik werkte voor het laats met een client van mij. Zondags hadden we ook nog gebeld,dus ik smste maandag dat ik het fijn vond haar weer gesproken te hebben. Dit vond zij ook, s'avonds kreeg ik nog een sms dat het wel vreemd zou zijn elkaar weer te zien. Ik haal een client bij haar van de groep op.

Dinsdagochtend werd ik wakker met kriebels en smste haar dat ik dit had,ze reageerde hier nog op dat ze dat ook had.
En dat het wel positief was,op de groep aangekomen en we elkaar voor het eerst sinds een week weer zagen was het weer net zoals de eerste keer. Ze had die vonk weer in haar ogen en kwam ook naar me toe om een knuffel te geven en een kus.

Morgen gaan we een hapje eten en naar de bios, we zijn weer samen en ze wilt me steunen in de situatie waar ik nu inzit. Ik weet dat wat er is gebeurd niet zomaar vergeven of vergeten kan worden ( ik weet niet eens of ik mijzelf kan vergeven wat ik haar heb aangedaan) en ben nog niet helemaal mezelf maar heb wel goede hoop en geloof er weer in. 1 ding weet ik wel ik heb de vrouw van me dromen en zal haar weer alle liefde geven die ze hoort te krijgen.
Dus als je het zelf niet meer ziet zitten hoop ik dat je hier wat hoop uit kan halen dat sommige dingen toch weer goed kunnen komen.