Hey iedereen,

net wakker geworden uit de meest bizarre droom ooit..

Ik lag te dromen dat ik mn ex tegenkwam, we begonnen te praten, eerst boos op elkaar, de frustratie van de afgelopen maanden uit ons lijf laten lopen, maar daarna begonnen we herinneringen op te halen, te lachen en we schoven steeds dichter bij elkaar. Het voelde zo vertrouwt aan. Ineens vertelde hij dat nog van me hield en hij het voor een tweede keer wou proberen.. We kropen dicht tegen elkaar aan, onze lippen kwamen steeds dihter bij elkaar en daar was hij: de kus.. Maar éénmaal de kus over was, voelde ik eigenlijk, eerlijk gezegd, niets.. Nouja, niets is veel gezegd, ik voelde wel iets, maar ik voelde weinig.. Alsof het gewoon een kus was om gewoon een kus te geven, caught up in the moment zoals ze zeggen.. Ik had echt een gevoel van: Is dit het nou? Waarom slaat m'n hart niet als een bezetene van geluk? Begrijp me niet verkeerd, het voelde vertrouwt aan, misschien heeft dat er iets mee te maken, maar heb hem al letterlijk 2 maand niet meer gezien, dan zou je toch immens blij moeten zijn??

Ben ik nou van m'n liefdesverdriet heen?? Ben ik over m'n ex heen?? Ik snap het niet.. Een paar dagen geleden lag ik nog huilend op m'n bed, ik wil hem al twee maand terug.. Vrijdag op zaterdagnacht hadden we na 2 maand absolute NO CONTACT nog eens ge-sms't (lees vorige blog!!) en hebben we op een meest fantastische manier afscheid van elkaar genomen, ik was zo blij want ik wist aan de hand van zijn antwoorden dat hij nog steeds gevoelens voor me heeft en ik misschien in de toekomst nog een kans zou maken hem terug voor me te winnen.. En nu ineens deze droom.. Zomaar, van het ene op de andere moment.. Kan ik zo snel van hem overzijn, of is het mijn verstand die me dit wil doen geloven omdat m'n lichaam de pijn van de laatste twee maanden niet meer aankan.. Of is het omdat ik hem al letterlijk 2 maand niet meer gezien heb (bestaat er dan toch zoiets als; uit het oog, uit het hart??, dit al na amper 2 maand na een vriendschap van 8 jaar??) of komt het omdat ik eindelijk dat laatste gesprek met hem gehad heb??

Hoe ik het allemaal bekijk, langst een kant voel ik me schuldig.. Raar?? Ik weet het niet. Hij voelt aan als m'n soulmate, ik had zoveel gevoelens voor hem, zowel tijdens onze relatie als ook in de momenten dat we enkel vrienden waren (ken hem al 8 jaar).. En nu ineens dit.. Hij heeft nog gevoelens voor mij, zoveel was in ons gesprek duidelijk, en ik wou hem tot, ja eigenlijk tot voor die droom, nog altijd (en neem dit nu niet verkeerd op) als iemand waarmee ik mijn toekomst wou delen, mee wou trouwen, mee wou kinderen krijgen, en nu die droom.. Een moment waar je hart van zou moeten sneller slaan, en ik voel amper iets..

Zucht :'( Wat gebeurd er toch met me??