Wat is er GVD met mij aan de hand.

Weet niet of het helpt om mijn slopende ervaring op te schrijven maar ik wordt helemaal gek ik ben al bijna 4 maanden depri.

Ik moet nog elke dag aan haar denken, besef me wat ik gedaan heb en mijn ogen beginnen weer te wateren.
Moet elke keer met een gemaakte glimlach de dag door zien te komen ik kan hier echt niet meer tegen waarom kan ik dit niet vergeten?

Ik heb de grootste fout in mijn leven gemaakt en dan bedoel ik niet vreemd gaan maar daar bedoel ik mee dat ik het nooit met mijn vriendin uit heb moeten maken.

3 jaar ongeveer waren we bij elkaar een relatie die veel ups en downs had omdat we 2 tegen polen van elkaar waren maar wel met een verschrikkelijke aantrekking's kracht voor elkaar.

Vaak was het uit gegaan door die hevige ruzies maar we kwamen steeds weer bij elkaar.

Tot op dat ene moment dat ik dacht dat ik beter af zou zijn zonder haar omdat we veel ruzieden en omdat al mijn beste vrienden haar toch niks vonden.

Zelf mijn ouders zijden dat ze haar niks vonden en dat mijn vrienden haar maar raar vonden en of ik hier echt mijn toekomst mee zag en dan niet 1 keer zeggen maar nee hoor net zo vaak dat ik gewoon een grote bek moest open trekken.

En dan mijn zus nog waar ik een hele goede band me had die meer als een jaar met mijn vriendin ruzie had en dan ook niet een beetje nee maar ze terroriseerde haar en ons leven.

En mijn ouder maar voor haar op komen want tja het blijf toch je dochter en op die manier kwam mijn vriendin op de laatste plaats te staan omdat zij natuurlijk ook goed boos was op mijn zus (die trouwens met alles begonnen is) die ooit haar beste vriendin was.

Ze ruzieden wat af en ik stond er midden in, mijn vriendin te beschermen van mijn zus (die haar gewoon bedreigde) en toch niet mijn zus helemaal laten vallen want dat wou ik ook niet want ze had ook een kindje en daar ben ik peetoom van dus ik wou dat het allemaal weer goed kwam omdat ik ook gek op mijn peetkindje ben en omdat ik niemand's leven wil verzuren.

Maar het bleef maar door gaan en ik werd er helemaal gek van want ze hielden beide niet meer op.

Dus werd ik ook boos op mijn vriendin en daar ook ruzies mee gehad, en heb het uiteindelijk zelf uit gemaakt (weer) omdat ik dacht na al dat commentaar van jan en alle man dat ik echt beter af zou zijn zonder haar.

Nou ik kan je vertellen dat is dus niet zo ik ben er helemaal kapot van en kan niet geloven dat ik dit heb gedaan.

In het begin voelden het nog goed maar toen ze zij dat ze over me heen was en niet meer van me hiel begon het kwartje te vallen en knapte bij mij alles, mijn hart mijn ziel en mijn eigen waarde ik voelde me niks meer en dat is nog steeds zo.

Ik wil haar diep van in mijn hart weer terug ik weet het gewoon dat ik niet zonder haar kan en weet dat ik dit wat we hadden nooit meer zal krijgen met iemand anders.

Maar toch weet ik niet waarom ik niet genoeg voor haar vecht om haar terug te winnen misschien komt het omdat ze na een kleine 2 maanden alweer iemand anders heeft gevonden waar ik ook helemaal van door het lint ga of omdat ik het zelf ook niet meer wil.

Ik weet het echt niet meer, ik weet niet wat mijn gevoelens mij willen zeggen.
Ik kan er niet meer tegen wat heb ik help mij?

Gr. Anoniem