Het is nu twee dagen geleden dat ik voor het laatst iets heb laten horen naar hem. Wat een klote periode om dit te moeten doorstaan. In mijn vorige blog beschreef ik dat hij een zogenaamde ‘rust’ moment wou inlassen. Op het moment toen hij dat zei ging ik alleen maar meer contact zoeken. Wellicht was ik bang om hem voorgoed te verliezen. Er zijn zoveel gemengde gevoelens dat ik geen goed overzicht heb wat werkelijkheid is of pure angst dat dit gevoel van liefde nooit meer terug komt. Sinds twee dagen heb ik geen contact meer met hem. Je kan beter zeggen dat het contact niet meer van mij komt. (Hij liet sowieso niets horen!). Ik heb maatregelen moeten nemen om facebook, whatsapp etc om het tijdelijk niet te gebruiken. De drang om alles van hem op te zoeken is ontzettend groot. Beter vermijd ik dat. De mensen die me echt willen bereiken moeten me maar bellen. Ik heb besloten dit eerst uit de weg te gaan, om elk vorm van contact of obsessie te vermijden.

Nu het dwangmatig van contact een stuk minder is geworden beginnen andere gedachtes op te spelen. De klote gedachtes of hij wellicht met een ander gaat. Of dat ik denk zeker te weten dat hij met een ander gaat (hoe weet ik dat zo zeker) . Hij is afgestudeerd dus ga ik er vanuit dat hij met dit mooie weer leuke dingen doet met een ander. Zo irritant, heb je het dwangmatig contact geklooi net achter de rug, komen deze vervelende gevoelens de hoek om kijken. Misschien komt het omdat hij niet een duidelijk ‘nee ik wil je niet meer’ heeft gegeven. De laatste keer dat wij contact hadden gaf hij aan dat hij op de manier waarop we ooit met elkaar gingen niet door kan gaan (helemaal mee eens!). Hij gaf daarbij aan dat het vertrouwen is beschadigd en we bij 0 moeten beginnen. Ook hierin gaf hij aan dat het dan nog niet eens zeker is of het goed gaat komen tussen ons. Kortom: hij wil niet meer zo verder hoe we met elkaar gingen (begrijpelijk), het vertrouwen moet opgebouwd worden (sta ik ook helemaal achter). Maar hoe wil je in godsnaam bij fucking 0 beginnen als alle ellende zich al ooit eens heeft afgespeeld? Hoe wil je bij 0 beginnen als hij niet eens contact zoekt met mij? Ik ben wantrouwig over deze woorden. Wat wil hij nou in godsnaam? Rust (check), vertrouwen opbouwen (hoe dan als hij nog niet eens contact opneemt?) bij o beginnen (vriendschap?). Om opheldering te krijgen vroeg ik hem concreet wat hij precies wil. Waarop hij antwoord dat hij daar zo vaak en duidelijk antwoord op heeft gegeven. dat de gesprekken hierover hem behoorlijk beginnen te irriteren. Ik moest maar zelf eens knopen gaan doorhakken. Het ging tenslotte niet om wat ik alleen wou.

Ik ben er behoorlijk klaar mee. Of hij nou wel of niet met een ander gaat, of hij nou wel of niet op mij zit te wachten. Natuurlijk zal het mijn hart verscheuren als ik merk dat we geen toekomst meer hebben. Dat hij met een ander gaat en mij er stiekempjes ernaast houdt (onder het motto: ik kan maar beter geen volledig ‘nee’ zeggen dan hou ik eventueel nog poorten open). Aan de andere kant (gek genoeg) zal ik het juist fijn vinden als hij een ander heeft. Wellicht accepteer ik de situatie dan en zal ik geen enkele hoop meer zien in ons. Hij zegt dat hij niet op zoek is naar een ander, of met een ander is gegaan. Hij gaf aan dat hij er niet aan toe is (waarop mijn gedachtes weer denken, ooh hij overweegt het dus wel, maar het kan op dit moment niet). Gelukkig woont hij ver weg, anders ging ik waarschijnlijk hem ook nog eens controleren. Wat een rot gevoel. Iemand goede tips? Inzichten etc.. ?