Ik heb net even wat verhalen hier zitten lezen, manmanman, ik zou bijna niet meer in de liefde geloven! En wat voor mij en de rest van de lezers van het verhaal al zo klaar als een klontje is, is de verteller nog helemaal in de veronderstelling dat het nog goed komt, of dat hij nog wel van haar houdt, of bezig zichzelf staande te houden, of zichzelf voor de gek te houden. Ook ik, net zo goed. Lees mijn blogs en je zou ook denken jezus wat is die ex een lul zeg. Maar wat als hij hier zijn verhalen zou posten, dan zou hij ook begrip krijgen, soms een kritische noot maar nooit de termen, ashole of klootzak. En ik zou dan ook geanalyseerd worden waarom ik zo doe, of niet, en dan zou ik gewoon een trut zijn die hem onthield van sex. logisch dat je vreemd bent gegaan, zou er dan geschreven worden! Oh men, wat is toch die liefde, ik snap er helemaal niks meer van, wat zitten mensen toch raar in elkaar. Ook al ben ik nog nooit vreemd gegaan in onze relatie, zorgzame vrouw geweest, ook ik heb mn oordelen gehad, alleen nooit uitgesproken. Vond zijn baan verschrikkelijk en eerlijk gezegd zijn vrienden ook, en nog meer van die essentiele dingen uit zijn leven vond ik eigenlijk maar mwow, ik ben hem daarmee ook ontrouw geweest.
Klopt het dat je meerdere mensen in je leven ontmoet om te leren, om verder te kunnen, om je te ontwikkelen. Of kom je iemand tegen op basis van hoe je opgevoed bent en zoek je wat je gewend bent, want dat voelt veilig. Of is het pure aantrekkingskracht gebasseerd op hormonen en is het gewoon oer en maken wij dr maar een mooi verhaal aan omdat het anders zo saai is????
Maar voor alsnog voel ik me maar goed klote, en dat komt echt dat ik nu besef dat ik 5 jaar lang echt heel erg gelukkig en relaxed was toen we bij elkaar waren, en dat dat nu lang op zich gaat wachten voordat je dat met een ander hebt opgebouwd.Wat waren wij gelukkig, echt alles was goed. Ik ben niet zo van het trouwen maar ik wist wel dat ik bij deze man wilde blijven, als het kon mn hele leven.
Maar niks nu van dit alles, kou in mijn lijf, pijn aan mn lijf, koppijn, boosheid, verdriet, eenzaamheid. Het staat zo haaks op wat er eerst was, wat een contrast! En je weet ook nog eens dat dit wel even gaat duren, dit is niet binnen een paar dagen gepiept. Dit duurt gewoon zolang het duurt. En je moet er door heen, geen weg meer terug. Soms jezelf voor de gek houden dat het misschien nog wel goed komt, maar uiteindelijk toch er door heen. Heerlijk vooruitzicht haha!!

Maargoed, de zon schijnt te belachelijk voor woorden buiten, die ga ik eens even flink op me laten schijnen in het bos! Fijn dagje iedereen! xxx