wat mij vooral bezighoud is om mijn eigen gevoelens te ontdekken. Zo voel ik me erg eenzaam en vraag ik me ontzettend af waardoor dit komt.
Daarnaast merk ik ook dat ik erg moeilijk kan genieten van momenten die ik meemaak. Ik ben altijd gericht op de toekomst en ookal vind ik iets leuk ben ik er altijd op gericht wanneer het weer afgelopen is.
Het onderweg zijn ergens naar toe brengt mij enigzins rust en vind ik prettig daarom rijd ik erg veel rond in de auto of ga ik graag ergens naar toe. Maar het moment dat ik aangekomen ben vind ik des te vervelender.
En dan de grote vraag hoe komt dit in godsnaam en wat zou ik er aan kunnen doen??????? Dat is iets waar ik nu vooral op gericht ben.

Wat mij bezig houdt zijn eigelijk ontzettend veel vragen. Die komen natuurlijk voort uit alles wat er is gebeurd. voor mij is hetgelukkig al een tijd geleden en ben ik er min of meer wel redelijk bovenop. Voor wat er allemaal gebeurd is in mijn geval kun je mn blogs raadplegen.

Ik twijfelde aan mezelf. Wat deed ik allemaal fout. maar als je jezelf de tijd geeft er over te denken kom je er toch weer achter dat je beide dingen fout deed.

Waarom heb ik het niet aan zien komen. denk daar is lang over na en dan zie je dat het er aan zat te komen en als de liefde jou niet blind had gemaakt had je het gewoon gezien en onderkent. maar nog altijd was de pijn dan waarschijnlijk niet erg veel minder geworden.

Mijn ex had een omgang met een vriend van ons die me altijd dwars heeft gezeten. er zijn dingen gebeurd waardoor ik nu nog altijd denk dat er al iets is geweest met die twee toen wij nog iets hadden. en die vermoedens zijn wel ontzettend sterk. maar aan de andere kant wil je het natuurlijk niet weten. want als ze zegt dat het niet zo is dan geloof ik haar niet. Maar als ze het bevestigd wat doe je daar dan mee.

Je eigen IK die is in een situatie als deze erg belangrijk. Wie ben je en wat voel je allemaal. Je leert jezelf ontzettend kennen. En dat is natuurlijk niet altijd even leuk. Maar het hoort erbij en probeer daar het beste uit te halen. Want ik ben van mening dat je er uiteindelijk alleen maar beter van kan worden.

Vrienden die zijn belangrijk dacht ik altijd. Natuurlijk is dat ook zo en ik zal de laatste zijn die zegt dat dat niet zo is. Maar eigenlijk is het ook niet echt zo. Er is bij mij veel gebeurd waarbij ik direct toe zal geven dat ook ik flinke fouten heb gemaakt. Maar hellaas zagen mn vrienden niet dat waar twee vechten twee schuld hebben. En hebben ze zich in het geheeld gemengd. Gelukkig zijn daar ook uitzonderingen op natuurlijk. En die koester ik nu. Maar ik ben al (zo goed als dus...) mn vrienden samen met mn ex verloren. In het begin maakt dit de pijn alleen maar erger. Maar uiteindelijk heb ik er meer vrienden aan over gehoude. Het heeft me goed gedaan. En nu heb ik dus echt helemaal niets meer met haar te maken als ik dat niet zou willen.

Wat ik denk dat je bezig zou moeten houden dat is heel simpel. Gun jezelf de tijd om er weer bovenop te komen. Tijd heelt alle wonden. Veel cliche uitspraken zijn te vinden op deze site. Maar hellaas voor de gene die er een hekel aan hebben: veel ervan zijn wel waar. Denk aan jezelf want met jezelf moet je heel je leven nog kunnen leven. De relatie met jezelf daar kun je geen punt achter zetten.

Vind ik ooit nog iemand anders. Dat is natuurlijk een pijnlijke vraag. En ook een waar niemand antwoord op heeft. Ik geloof niet in een god laat dat duidelijk zijn. maar ik geloof wel dat er een rode draad is in je leven die je zelf licht kunt buigen. Maar uiteindelijk staat voor een groot deel vast hoe je leven eruit gaat zien. Als er iemand voor je is dan kom je die tegen. Nee niet met thuis zitten mokken. maar geniet van je leven op dit moment. En het leven komt zoals het komt. laat je verassen!!!

Iedereen sterkte ik kan nog wel verder gaan maar dit is denk ik voor nu wel voldoede.

Gr

Hier spelen ook vragen in mijn hoofd, van waarom heb ik het niet eerder gezien?
Kon ik hem niet tegenhouden?
Wat heb ik verkeerd gedaan?
Waarom voelde hij zich hier niet meer op zijn gemak?
Heb ik dan echt zoveel aan zijn hoofd gezeurd?
Waarom kon hij niet meer zoveel van mij houden, als ik van hem?
Zou hij nog aan me denken?

Allemaal vragen waar je waarschijnlijk nooit het antwoord op zult krijgen.
Je kunt het voor jezelf een plek geven, en proberen je eigenwaarde niet te verliezen, hier ben ik momenteel ook mee bezig.
Ik heb heel wat mails aan hem verstuurd, iedere dag 1, om maar uit te leggen en uit te leggen maar het hielp niets.
Want zijn gevoelens kan ik niet veranderen, en dat weet ik nu heel goed.
Ik schrijf nu niet meer aan hem, hoewel ik zeker nog veel tegen hem zou willen zeggen.
Aan hem zou willen vragen, maar ik weet dat ik hierin toch teleurgesteld ga worden.
Begrijpen waarom hij zo veranderd is, kan ik niet ... en dat is idd heel moeilijk, want je blijft met vragen zitten in je hoofd, ...
Ook ik ben vaak aan het nadenken, maar raak later hierdoor nog meer in paniek omdat ik de antwoorden niet krijg.
Ik probeer mijn aandacht nu te verzetten en ben daarom ook op zoek gegaan naar een site zoals deze, waarin ik toch kan delen waarmee ik op dit moment zit!
Sterkte!