Hier zit ik dan....,

Wat een pijn , wat een verdriet , wat een leegte...wat een schuldgevoelens ook!
Je kan wel zeggen dat ik dit vooral aan mezelf te danken heb...
Heb een relatie van bijna 5 jaar.. die zn ups en downs kent wie kent het niet... maar toen was daar dat
ene feestje, waar ik aan de praat kwam met iemand die ik van de middelbare school wel kende
maar eigenlijk nooit een woord mee gesproken had.. we hadden een topavond wat een 'klik' opeens
eigenlijk direct een vonk! en aan de einde van de avond zoende ie me opeens ik was compleet van slag
het voelde zo goed en tegelijkertijd zo fout, we hebben beiden een relatie!! toen is het begonnen met eerst
berichtjes sturen hoe het ging en vanuit daar werd het alleen maar erger.. dagelijks contact en afspreken stiekem
waar we als 2 verliefde pupers helemaal in elkaar op gingen.. de schuldgevoelens waren er wel alleen onze gevoelens voor elkaar sterker, we waren echt verliefd eigenlijk houden van! hebben vaak genoeg gesprekken gehad over hoe het nu moest en wetende dat we zo verkeerd bezig waren en omdat we ook niet weten wat we met onze huidige relatie aanmoesten ... iig om een lang verhaal kort te maken nu heeft hij er afgelopen weekend een punt achter gezet, hij wil geen contact meer met mij zoeken omdat hij wil uitzoeken wat hij met zn relatie wil en dat zelf wil uitzoeken en niet wil eindigen op basis van dit(ons) ik weet wel dat dit het beste is en ik moet zelf ook uitzoeken wat ik wil.. maar het doet zo'n pijn nu ik heb nog zo veel gevoelens voor hem dat ik echt gebroken ben en wil hem zo graag een bericht sturen.en daarnaast voel ik me vreselijk schuldig tegenover mijn vriend.., ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, typisch geval van boontje komt om zn loontje denk ik.., ik moest het iig kwijt en word hopelijk niet veroordeeld ..