Wilde het toch even gezegd hebben, omdat ik t idee heb dat er nu teveel op je (ex)man wordt gefocussed. Vind t een beetje kort door de bocht om de conclusie te trekken dat hij een foute man is. Ik versta daar bijvoorbeeld heel iets anders onder. Het belangrijkste verschil zijnde intentie. De ander bewust willen overheersen ten bate van jezelf. Dat strookt niet met alle lieve dingen die hij voor je doet. Derhalve naar mijn mening geen foute man. Wel op lange termijn een rots in de branding waar jij op stuk liep.
En dat is hoe het is. Niet fout van hem (zoals je zelf al aangeeft, hij zal niet veranderen als hij juist vindt dat hij zichzelf is) en niet fout van jou (jij hebt je laten ondersneeuwen door hem en zo jezelf steeds meer kwijtgeraakt).

Ik vind het heel dapper dat je bereid bent om "alles" wat je had op te geven om jezelf weer te vinden, te worden.
Ook kan ik me voorstellen dat je je niet gehoord en gezien voelde. Niet echt tenminste. Denk dat t goed is dat jij deze stap zet voordat je er compleet aan onderdoor gaat, of hem gaat haten, zoals je zijn "maten" haat. Nu kan je ook nog de goede dingen zien en nog enigszins nuchter dat het niet meer werkt voor jou, omdat jij het anders wil. En dat dat niet met hem kan, lijkt me duidelijk. Helaas voor hem. Hij vindt wel een ander en tenzij hij zelfinzicht krijgt, kan de geschiedenis zich weer herhalen, vrees ik.

Jij zal op termijn ook weer liefde vinden en dan is het de truc om niet eenzelfde type man aan te trekken, dus daar ligt een leerproces voor jou misschien (zie ook je andere reacties). Ik heb dat zelf altijd gehad, vroeger. Altijd types die (net als ikzelf waarschijnlijk) niet geheel van een gebruiksaanwijzing gespeend waren, of ronduit labiel. Toen ik zelf meer inzichten had gekregen en wat veranderde, kreeg ik ook andere partners. En degene die ik als de ware omschreef, mijn soulmate, was helaas ook de reden dat ik hier 2 jaar terug terecht kwam.

Veel sterkte.

Ik denk dat er nog geen pad te vinden is. Nu nog niet. Voorlopig zal je de storm moeten uitzitten en je wonden likken. Er zullen nog zoveel emoties op je afkomen die je t hoofd zal moeten bieden.
Je kunt jezelf beter niet met anderen vergelijken, al ben ik t met je eens dat mensen tegenwoordig (alsof ik zo oud ben, haha) nergens meer moeite voor willen doen, behalve voor wat hen beter maakt. Job-hoppen, relatie-hoppen, t is allemaal zo oppervlakkig en vluchtig. Het gras lijkt altijd wel ergens anders groener.
Maar...dat is niet jouw drijfveer, schat ik zo in. Je spreekt herhaaldelijk over een gebrek aan harmonie. In mijn onbescheiden mening is dat een van de belangrijkste dingen in een goede relatie. Of een goede vriendschap wat dat betreft. Je kan elkaar tot t uiterste prikkelen en toch elkaar horen en elkaars wensen en verlangens respecteren.

Moeilijk om een ander zinnig advies te geven, als je zelf je leven ook niet op een rijtje hebt. Ik dus. Daarbij ken ik je niet. Toch zou ik, stond ik in jouw schoenen de weg van de meeste weerstand kiezen en voor jezelf te gaan en alles wat daarbij hoort. Dus ja, helaas ook het emotionele spervuur dat je nog te wachten staat, mocht je de scheiding doorzetten.

Als kleine anekdote: een soort van tante van mij is 2x getrouwd geweest. Man nr2 was enigszins te vergelijken (op papier) met die van jou. Zij ging er bijna aan onderdoor en koos voor zichzelf. Drie kinderen trouwens.
Nu is ze al jaren gelukkig samenwonend met een heel toffe man, die veel beter bij haar past. Zij zijn een echt team, waarbij de een zorgt voor de ander maar ook luistert. Nou ja, zo een beetje.
Pijnlijk detail is vind ik dan toch wel dat haar ex-man ook allang weer hertrouwd is en die relatie gaat wel goed (voor zover ik weet). Die man is niet veranderd en toch werkt t nu wel. Ik ben er inmiddels ook wel achter dat de chemie bij elke relatie weer anders is, misschien beter, misschien slechter. Hoewel ik denk dat t eerder beter zal worden dan slechter, aangezien je vanuit jouw veranderingen ook andere potentiele partners zal aantrekken.

Maar dat je niet uit kijkt naar de komende tijd, kan ik me heel erg goed voorstellen. Ik ben al iets dan 2 jaar verder en ik mis haar nog elke dag.
Je weet altijd wat je achter je laat, maar nooit wat er nog op je pad kan liggen...
Hou vol!