hey!

heb me nou toch ook wat meegemaakt joh.. gister mijn ex schoonmoeder gesmst om te vragen of mijn ex geslaagd was. (had het nummer van mn ex verwijderd) ze smste me terug dat ze geslaagd was en dat ze het leuk zou vinden als ik haar ook sms. dus ik om haar nummer gevraagd en heb mijn ex gefeliciteerd met haar diploma. ze vond het hartstikke leuk dat ik smste en van het een kwam het ander...

we hebben echt de hele avond, van 6 uur tot half 1 's nachts, gesmst.. gesmst over het heden en gesmst over vroeger! over de gevoelens die er van mijn kant nog zijn.. degenen die mijn andere blogs gelezen hebben weten dat ze een week nadat het met mij uit was al een rebound had, het was een rebound want dat heeft ze gisteravond zelf toegegeven.. ze zei dat ze een gat in haar leven aan het opvullen was..
ze vertelde me dat ze niet kon begrijpen hoe ik niet boos op haar kan zijn na alles wat zij mij had aangedaan en dat ze zichzelf maar een trut vond om wat ze allemaal heeft aangedaan!
ik ben blij dat ze dat inziet.. dat het niet netjes gegaan is en dat ze het zelf toegeeft. maar zoals ik al zei ik ben niet boos op haar! ik kan niet boos op haar zijn!

ze vertelde me dat ze me echt heel graag in haar leven wil behouden en dat ik een voor haar belangrijk persoon ben! ze wou eerst alleen vriendschap en meer dan dat zat er voorlopig nog niet in.. dus ik vragen naar het woordje voorlopig? daarop antwoorde ze dat ze eerst gewoon vriendschap wil en dat er misschien over een tijd weer meer gevoelens komen voor mij.. ze zegt in ieder geval geen nee! maar ze wil eerst gewoon als vrienden contact hebben want ze mist mij in haar leven.. ze mist de voor haar zo belangrijke persoon in haar leven. en ik mis haar ook in mijn leven! maar wel op een andere manier denk ik..
ik weet gewoon niet zo goed wat ik nu moet denken allemaal.. ik zal altijd meer willen dan gewone vriendschap met haar! zij staat er wel voor open, maar kan niks garanderen.. wat moet ik nou?
na een hele avond gesmst te hebben bekruipt mij toch weer het gevoel van hoop terug! hoop dat we weer bij elkaar komen, maar zoals ik al zei: zij kan dat niet garanderen..

ik vond het hartstikke fijn om na 6 maanden eindelijk weer met haar te smsen, echt waar! maar het is zo ontzettend moeilijk om haar te smsen! het meisje waar je echt je hele leven mee wil delen! ik smste haar: ik moet de laatste tijd aldoor denken aan het zinnetje: 'if you love her, let her go' en vindt daar veel steun in. ik zal je moeten laten gaan. waarop zei antwoorde: maar niet te veel alsjeblieft! :$
wat moet ik daar nou van denken? ze wil me in haar leven en ze smst dat ik altijd zo goed voor haar zorgde en zo ontzettend lief voor haar was! en ze smste me zelfs dat ze soms het gevoel krijgt dat ik veel te goed voor haar ben/was.
als je weet ik dat zo ben.. dat ik je lief heb als niemand anders ooit zal doen en dat ik zo'n zorgzaam type ben en dat ze het gevoel krijgt dat ik veel te goed voor haar ben/was.. waarom wil je diegene dan niet voor altijd in je leven houden? zo iemand is dan toch goud waard? en daar wil je dan toch alles voor doen?
ik snap het gewoon niet meer!

wat denken jullie van dit alles? denken jullie dat ze nog van me houdt maar dat ze het een te grote stap vindt om direct te zeggen? en dat ze eerst een gewone vriendschap wil om het rustig aan te doen?

hoop dat jullie mij een hart onder de riem kunnen steken! zou het echt heel erg waarderen als jullie je gedachte hierover laten gaan en me jullie ideeën vertellen!

groetjes, Bedumcity