Vier maand geleden hadden we opeens een impasse. Tuurlijk we hadden wel onze strubbelingen, nadat mijn moeder was overleden en een arbeidsconflict kreeg ben ik overspannen geraakt. Mijn vriendin heeft me toen letterlijk droog gezet.. en voor die tijd moest ik er ook al om zeuren. Ik nam mijn toevlucht tot de welbekende datingsites om met andere te chatten over hoe ik dit kon veranderen...... (we kenden elkaar ook via so'n site) In januari werd ik geconfronteerd met mijn internet gedrag..... en ik ben er toen mee gestopt.
We hadden een gezamenlijke hobby die ons bijeen gebracht had. Paarden.. Ze had een paard gekocht en dat was een teleurstelling voor haar, ze was erg afhankelijk van mij om het paard te kunnen rijden.....in januari was ze het paard zat en verkocht het..... na 1.5 jaar... ze huilde maar even in de auto en toen ging ze op zoek naar een ander paard...... Die vond ze snel op een naburige handelsstal... Ik ging de eerste twee keer mee, maar toen vond ze het verstandig dat ze alleen ging omdat zij met het paard moest om kunnen gaan.
Ik vond dat ze in de laatste twee weken van januari beter te pas was... en ik begon er weer in te geloven....
3 maart had ik een auditie met mijn band. Zij zou dvd's weg brengen naar een vriend die ze al sinds wij samen waren niet had gesproken. Om 22.45 smste ik dat we een drummer hadden voor de band.... en ik hoorde maar niets terug.... om 1 uur kwam ze thuis, en ik was in alle staten want ik vertrouwde de zaak niet. Voor het eerst.....
De volgdende ochtend heb ik in haar telefoon gekeken en gecontroleerd op smsjes. alles was leeg. en perongeluk belde ik iemand van de handelsstal.... ik heb snel opgehangen....
's Avonds kwam ze thuis en ik zag aan haar gezicht dat dit niet goed zag.... Ik probeerde van alles voor te stellen om nog te redden wat er te redden viel.... het enige waar ze wat in zag was een time-out......
Ik pakte een koffer met kleren en vertrok naar mijn vader..... een week waarin ik helemaal mij verloren voelde en ik een aantal keren contact opnam met haar...... want ik wilde weten waar ik aan toe was... hoelang we de time-out zouden houden...
Na een week ben ik naar een vriend gegaan waar ik twee maand heb gewoond. Uiteindelijk heb ik in de twee maand proberen te praten mijn mijn vriendin, maar na drie weken weg te zijn uit ons huis belde ze me dat het over was......We hebben daarna nog 1 gesprek gehad en liep tegen een muur op... ik had te weinig gepraat in de relatie en heb het in de time-out goed proberen te maken door zoveel mogelijk mijn gevoel te laten spreken. Maar het was te laat......
Nu zaten we met een gezamenlijk gekochte woning waar zij woonde en ik logeerde bij een vriend... alle voorstellen die ik deed over het huis waren voor haar niet goed.... nee zij zou in het huis blijven want ze had een hondje.... Ik heb een zoon van vier uit een vorige relatie... maar daar werd geen rekening mee gehouden. Zelfs toen ik zijn verjaardag wilde vieren mocht ik niet in mijn eigen huis....... nee ze heeft zelfs mij niet gefeliciteerd.... en toen was het nog niet eens officieel uit......
Via de buurman kreeg ik te horen dat in de timeout en de weken daarna dat die jongen van de handelsstal er avond na avond zat.... had mijn bedenkingen erover.... en aanwijzingen in huis gevonden dat er nog voordat het uit was er iets was gebeurd....(ben drie keer thuis geweest om dingen op te halen)
na twee maand had ik dus zicht op een tweekamer appartement en wilde mijn persoonlijke zaken ophalen....
Heb er heel veel emails en smsjes aan besteed maar kreeg geen duidelijke datum waarop ik mijn zaken kon ophalen......
de dag na de sleuteloverdracht ben ik dus naar mijn huis gegaan om mijn zaken uit huis te halen.... had ze het slot veranderd.......
Ik heb via haar notaris afgedwongen dat ze me toegang verschafte tot de woning..... ze had al dingen ingepakt.... dus met een middag was alles weg... op mijn dvd homecinema set na.... die kreeg ik niet mee....... Ik had hem gekocht en ze had de helft teruggestort op de gezamenlijke rekening,... technisch was ie dus van mij......
Ook de dvd's die ze had geschonken aan mijn zoon kreeg ik niet mee. alleen die ik zelf had gekocht.......
(met dat in het achterhoofd, alles was ze me geschonken heeft aan mij, en ze waardevol genoeg vond heeft ze ook achtergehouden. En zou ik dus alles wat ik haar heb geschonken dus ook maar eens moeten opeisen)
Ik zat dus eindelijk op mijn eigen stek. Maar we zaten met het volgende probleem: Ik moest hypotheek betalen én huur.....
Via email flink gecommuniceerd over een compensatie van het woongenot ( het samenlevingscontract was hier duidelijk over... ik had daar recht op) Via allerlei voorstellen kwam ik niet verder. Ze was van mening dat ik gewoon moest betalen.... en de dvd set kreeg ik ook niet.......uiteindelijk communiceerde ze helemaal niet meer.
Ik was zo naief en betaalde gewoon alles nog. Ten koste van eten want ik heb twee weken op droog brood geleefd..... Dit heeft mij doen besluiten een brief te schrijven naar haar met daarin duidelijkheid over voorgenoemde zaken en dat daar snel een overeenkomst in bereikt zou moeten worden anders was ik genoodzaakt verdere stappen te ondernemen.
Nadat ze die brief had ontvangen kreeg ik een emotioneel emailtje waarin ze dingen van zichzelf liet zien, hoe ze de relatie had beleefd.... en dat ze gerommeld had nadat ze me gebeld had dat het over was, maar het stelde niets voor........ en dat ze het goed vond dat ik de helft van de netto hypotheekrente zou betalen...... (dat was mijn verplichting al) ik liet ook dingen zien hoe ik me voelde en wat ik voor haar voelde
Ik voelde me zo rot dat ze sinds de timeout ineens iemand anders was... iemand die ik niet meer kende.... dat ik me zo enorm in een gat voelde omdat alles wat in mijn leven belangrijk was en ik deed in het belang was van haar... ja ik mestte ieder dag haar stal uit, terwijl ik niet op haar paard mocht rijden.....
En alles viel ineens weg.... mijn vriendin, de dingen die ik deed, de dingen die we hadden opgebouwd, maar vooral mijn vertrouwen in relaties
Ik stelde voor dat ik 25% van de hypotheekrente zou betalen.. daar was ze het ook niet mee eens..... het laatste voorstel was dat we de gezamenlijke vaste lasten optelden en deelden door twee, dat zou fair zijn voor ons allebei........ en weer kapte ze de communicatie af....
Afgelopen woensdag hebben we een hoorzitting gehad waarbij ik in het gelijk werd gesteld over de hypotheek en de dvd set......
Haar weer zien was pijnlijk. erg pijnlijk...

van de vier maand dat ik alleen ben heb ik drie maand geleefd in vertwijfeling, hoop, woede, hoop, verdriet...... de laatste maand ging het redelijk. Ik kon het gevoel dat ik voor haar had wegdrukken en was in staat weer een beetje plezier te maken. Sinds woensdag huil ik weer avond na avond... heb weer hoop, maak me weer kwaad, ben weer vertwijfeld....
Ben in een zoektocht naar mezelf op heel veel antwoorden gekomen.... maar helaas ook het antwoord dat ik nog steeds van haar hou...
Rationeel weet ik dat het nooit meer wat kan worden.. maar emotioneel wil ik nog steeds haar laten inzien dat het goed kan komen en dat ik haar alles vergeven wil zodat we weer gezellig samen kunnen zijn en de dingen doen die we deden.....

Aan de andere kant is er de pijn... mij zeven maand droogzetten en nog voordat het over was met een ander naar bed gaan..... zij die met mij aan het sterfbed van mijn moeder heeft mogen staan
De pijn dat ze twee weken voordat ik het huis uitging nog een vakantie met me plande....

Zij die ineens 180 graden omdraaide in haar karakter......

Ik heb weer een email gestuurd waarin ik haar vertelde dat ik nog steeds van haar hou. Waarschijnlijk heeft ze allang iemand anders...

Ik ben ook zo naief geweest, ze ging er prat op dat ze haar vorige vriend de laatste twee jaar van haar relatie wel vijf keer bedonderd had.... op het werk... thuis.... langs de autobaan... met iemand van 17.....

Waarom kan ik niet over haar heen komen.....

(het zal wel erg onsamenhangend klinken maar door mijn tranen heen probeer ik maar wat van me af te tikken)
Erwin