citaat: wat doe ik mezelf toch aan?
lieve lady je doet jezelf dit niet aan het overkomt jou,en ik weet er alles van hoe dit voelt.
mijn ex had al een ander ontmoet tijdens dat we nog wat hadden,en ik had dezelfde gedachten als jou.
doe ik haar dan niks?
en nee mensen praten er meestal makkelijk over,zit je er nog mee zeggen ze dan.
omdat ze het zelf niet meemaken of meegemaakt hebben.
het is jou liefde nog voor je ex die jou dit laat voelen en denken,en hij gaat verder het doet pijn en je hebt dan heel veel vragen.
ik dacht over mijn ex ook zo,dus ik wil je laten weten dat ik het ook zo voelde net als jou.
probeer rustig te blijven ik snap je heel goed en leef met je mee
liefs chris

Hoi lieve meis

Ik lees je blog en ik herken zoveel van wat jij voelt.
Bij mij is het nog maar 7 weken geleden dat ik te horen kreeg dat hij een ander heeft en er gelijk bij in is getrokken.
Bij mij zegt de omgeving ook...kom op lieke je blijft toch niet verdrietig om hem terwijl hij dit jouw aandoet??
Ja dat is misschien vreemd voor de buiten wereld. Maar voor de buiten wereld is het zo makkelijk om hierover te oordelen. En een ander zie het van een afstand. Maar jij zit er midden in.
Alles wat je in je eentje moet verwerken. Alle onzekerheden die op je pad komen. Maar bovenal ondanks je kwaadheid en haat en jarloerzie naar die anderen vrouw toch nog van hem houden??
Is dat gek dan?
Hoe kan je gevoelens ineens uit schakelen als je die jaren heb gedeeld met iemand? Dat kan toch niet...
Wanneer je zo snel over je geliefde heen zou zijn zou dit beteken dat het allemaal niks voor stelde,toch?
Dan heb de liefde zoieso niet diep gezeten.
Jouw man en ook die van mij zoeken nu afleiding bij een ander. Ze proberen hun geluk te vinden bij die ander en schuiven hierdoor hun gevoelens voor zich uit. Want het kan toch gewoon niet anders dan dat hun toch ook van jouw gehouden hebben. En dat moet toch ook wel eens in hun gedachten naar boven komen? Maar nee ze voeden het nu met liefde van een ander. Tenminste mijn man wel....
Hij is er van overtuigd dat zij de ware is en wil zelfs al met haar gaan trouwen? Terwijl wij nog getrouwd zijn?
Mijn insziens moet iedereen die uit elkaar gaat eerst eens tot bezinning met zich zelf komen. Eerst eens bij zich zelf te raden gaan of ze ook gelukkig met zichzelf zijn. Ik ben van mening dat veel relaties die stuk lopen nog te redden waren geweest als degene die besluit weg te gaan zijn ongenoegen of verwachtingen had uit gesproken. Maar vaak gebeurt dat niet weet ik inmiddels. Degene die besluit weg te gaan heeft zijn stukje rouw en afscheid al gemaakt tijdens de relatie. Alleen is diegene daar wel egoistisch in geweest door de ander daar niet in te betrekken. Zo heb je voor je gevoel geen eerlijke kans gehad en blijf je met vragen zitten die nooit meer beantwoord worden.
Vragen die je hele dag beheersen en waar je zo graag antwoord op wil dat je bevestiging ga zoeken bij vrienden. Dat je hun mening wil horen. Maar dat is zoeken naar een speld in de hooiberg want hun kunnen je geen antwoord geven,dat kan alleen je partner. Maar die is al veel stappen vooruit en wil dit pijnlijke onderwerp het liefst niet meer bespreken. Waarom? Omdat hij verder wil en zich schuldig voelt naar jouw als hij die vragen wel zou beantwoorden.
En ja ik wil net als jij antwoorden,maar ook ik zal ze niet krijgen.
En ook ik wil hem het liefst terug....maar zou het nog een basis zijn van een goede relatie als iemand eerst doodleuk bij een ander intrek en alles met die ander deelt en vervolgens bij jouw terug komt? Zou je jezelf niet pijnige wanneer je opnieuw het zou proberen maar wel telkens jezelf afvragen of zijn liefde voor jouw wel echt is? Zou je hem weer kunnen vertrouwen als hij wat later thuis zou komen van zijn werk of dergelijke?
Dat vraag ik me af. Ik vraag me af is het niet beter dat ik door deze pijn en emoties ga om het vervolgens een plekje te geven,dan wanneer ik in zenuwen zal leven? Hoe pijnlijk het ook allemaal is....we zullen onze schouders er onder moeten zetten en ons zelf weer terug moeten vinden. Want geluk vind je eerst bij jezelf alvorens je het kan delen met een ander. Geluk vind je niet bij een ander. Dat zijn de troostende gedachtes waaruit ik probeer kracht te putten. Ik probeer mijn leven net als vele hier op de site weer op te pakken.
En troost je....ook jouw man zal zijn gedane acties terug krijgen,want hij heeft net als die van mij karma opgebouwd. Zijn ziel zal ervoor zorgen dat hij vroeg of laat na gaat denken over zijn gedane actie. En dan is het aan hem of hij dit wil verwerken of dat hij zijn gevoelens en geweten wegstopt en net doet of het er niet is. Dat kan een mens kapot maken,maar dat is dan niet meer ons probleem.
Dan hebben wij al vrede gevonden met ons zelf en geaccepteerd dat ons leven nu eenmaal anders liep dan we hoopte. Probeer geen zelf verwijten te hebben dat probeer ik ook niet te doen. Ookal is het soms moeilijk.....maar je helpt er je zelf niet mee. Geloof in jezelf en doorleef je pijn en verdriet en stop het niet weg. Want door deze pijn te aanvaarden en te voelen vind je je eigen ik weer terug.
Ik probeer het ook....veel sterkte meis. Lieve groet lieke

Super geschreven lieke...mij heeft het aan denken gezet...ik hoop voor de ander ook..

Liefs Sil