Ik ben een jongen van 19 en ik had een vriendin van 16.

We waren een jaar samen en we waren zo gelukkig samen. We deden altijd gekke dingen en we lachten samen, er waren nooit awkward momenten. Voordat ik een relatie met haar aanging kenden we elkaar al 2 jaar. Ik ben echt gevallen op haar als persoon. Niet enkel de goede kanten maar ook op de slechte kanten en zij was volmaakt voor mij. Ze was mijn allerbeste vriendin ik kon met alles bij haar terecht. Op een gegeven moment kwam de klik er maar ze stelde zich nog niet volledig open voor me. Ik heb dus 6 maanden moeite voor haar gedaan ik heb 6 maanden voor haar gevochten en laten zien dat ik haar echt gelukkig wil en kan maken.

Na die 6 maanden krijgen we een relatie. Het was geen gewone relatie want haar vriendinnen waren er niet zo blij mee en dachten dat ik een slechte jongen was. Wij hebben voor de relatie veel meegemaakt dus ik dacht echt dat we op elkaars persoon waren gevallen. Zij was verliefd op de echte ik met mijn slechte kanten en ik op de echte haar met haar slechte kanten. We waren zo gelukkig samen en ik deed alles wat ze wou om haar gelukkig te maken. Als ze zei spring van een brug zou ik dit doen. We deden veel samen en we lachten altijd we hadden zo zo veel plezier samen. We waren er bij elkaars goede momenten maar ook bij elkaars slechte momenten. We lieten elkaar nooit in de steek en we waren 2 handen op 1 buik. Natuurlijk heeft elke relatie wel last van ruzies en dit hadden wij dan ook. We vergaven elkaar maar op den duur vergaten we de ruzies niet en zo kwamen we in een dipje...

Dit dipje duurde een maand, we gingen minder weg en zaten vaker en vaker binnen en we kregen ruzies om kleine dingen. We hebben allebei de karaktereigenschap dat we ons niet laten doen en onze mening willen verdedigen en dit botste dan ook soms. Nu denk ik dat ik haar meer haar gelijk had moeten geven ook al deed ik dit ook wel hoor.

Op het einde van die maand kregen we een ruzie om iets heel onbenullig. Het ging al een weekje goed tussen ons en we waren echt gelukkig dacht ik. Voor mij was dit geen ruzie maar meer een discussie waarin we elkaar verkeerd begrepen hadden. Via sms begrijpen mensen elkaar wel eens verkeerd... Maar toen kwam het bij haar eruit. Ik denk niet dat we nog uit dit dipje kunnen komen en ik maak het uit. Dit was net het moment waarop ik dacht dat alles terug goed aan het komen was.

Ik was kapot van verdriet en ik bleef haar sturen dat dit nietzo hoeft te gaan dat we perfect gelukkig zijn. Zij twijfelde ook in het begin en ik bleef maar smeken om een kans dat ik zal veranderen zodat we niet meer die felle ruzies zullen hebben. Dit had ik achteraf beter niet moeten doen. Het was een paar dagen uit en toen hoorde ik dat ze 3 jongens heeft gekusd op een fuif. Ik werd zo kwaad dat ik haar voor alles en nog wat uitschold waar ik nu enorm veel spijt van heb. Zij is voor mij een prachtpersoon en waar heel veel moeite voor gedaan moet worden. Zij is de diamant in mijn leven en ze verdient een supergoede jongen die haar op de juiste manier gelukkig maakt. Ik was dus ook zeer kwaad dat ze dit gedaan heeft want dit kwetst mij natuurlijk enorm. Het leek of de relatie niks waard was. Het was een zeer verhitte ruzie want zij zei me nooit gelukkig te zijn geweest en dat ze enkel met me meeging op vakantie zodat ze wat weg is en ik schold haar uit voor laag kind en slet omdat ze dit op die fuif heeft gedaan...

Ik zie nu pas in dat dit fout was van mij want ze is single ze mag doen wat ze wil en ik kan haar niks verplichten... Ik mis haar zo hard het is 2 maand geleden ik stuur haar nog soms een smsje van zorg dat u examens goed gaan ik denk aan u en ik geloof in u. IK mis haar zo hard, ik besef nu pas wat ik had, ik besef dat ik mijn grote liefde kwijt ben door mijn gesmeek en mijn frustraties nadat ze me gekwetst heeft. Ik denk na al die tijd nog altijd aan haar en heb de drang om haar te sturen en te vragen of ze me het ooit vergeeft want ik meen het echt met haar ik wil haar zo gelukkig maken. Nu haat ze me terwijl ik de jongen ben die bergen zou verzetten om haar te zien lachen. Zou ze dit ooit beseffen of me missen? Wat moet ik doen ik weet het nietmeer....