ja nou goed nagedacht de laatste dagen over diverse adviesen. haar de tijd geven, beste oplossing, maar ook aan mezelf denken ook heel belangrijk, ik zit diep terug in mn gevoel, mn verstand is bezig weer een muur te metstelen zodat niemand de kans weer krijgt me dit gevoel te geven. maar ja ik ben wie ik ben toch, als er een meid is die me vraagt haar te vertrouwen en ik haar mijn vertrouwen moet geven om verder te kunnen doe ik het weer, stom? ja maar kan en wil mezelf niet harder maken.

Ik heb me ook afgevraagd wanneer weet je nu of je aan een nieuwe relatie toe bent of wannneer je de ander achter je gelaten heb. ik denk dat ik haar nooit achter me kan en zal laten, ( mn ex dan) ze is en blijft altijd een deel van me, ivm de kinderen.
Hoe hier mee om te gaan, de scheiding is helemaal definitief, dit heb ik achter me gelaten, we hebben afgesproken dat we een cooldown nemen alleen de noodzakelijke dingen bespreken en zien dan later wel hoe we verder met elkaar om gaan. Lijkt mij beter. Ook voor de kinderen is dit rustiger.

Zijn er antwoorden? Een mooie uitspraak van lance armstrong zag ik van de week, pijn is tijdelijk, iets opgeven duurt oneindig. dat klopt! hoe hier mee om te gaan?

en ik wil niet overkomen als slachtoffer echt niet, maar is het nu zo raar dat een man zo gevoelig is voor zulke dingen of......

nou schiet maar raak, ik hoor t graag van julie

peter