Hoe lang gaat dit nog verder. komt hier dan geen einde aan. Ik weet dat we absoluut niet bij elkaar passen en dat jou hart nooit voor mij gekozen heeft, maar waarom doet mijn ziel zo raar. het lijkt alsof ik in een ander wereld leef, niemand maakt me meer uit, gevoelens heb ik niet meer. Geen uitweg van de pijn. Jij bent een deel van mij. Een deel van mijn ziel. Gisteren heb ik weer van je gedroomd, we zaten samen in een bus. Jij keek naar mij, maar ik negeerde jou. vaak heb ik het gevoel alsof je me nog omhelst, net als vroeger. Maar helaas deed jij dat toen niet uit je gevoel. ik heb het niet over dagen, weken of maanden, maar Ik loop al een flink aantal jaren met liefdesverdriet. Als ik me ogen even sluit lijkt het net of we weer samen zijn. Een lange tijd geleden liep ik langs het cafeetje waar we altijd zaten, waar we in elkaars ogen keken, waar de beloftes gedaan zijn die niet zijn nagekomen. mijn hart was gevuld met jou naam. Ik was zo eerlijk tegen jou. Ik kan mijn gevoel gewoon niet beschrijven, of misschien toch wel. Soms kijk ik boven in de lucht, ik probeer het te vatten, waar komt dit gevoel vandaan en waarom heb ik het jou gegeven en niet aan een trouw, eerlijk en aardig persoon. Ik kan nog steeds niet vergeten hoe wij tegen elkaar lachten, ik kan nog steeds niet vergeten hoe de stilte brak wanneer we elkaar diep in de ogen keken. Ik kan denk ik nooit meer verliefd worden zoals ik verliefd op jou was. Jij bent nu vast aan het genieten met de vrouw van je leven aan je zij. Maar ik al ben ik verliefd geweest op een ander, jou kon ik nooit van mijn hart halen. soms als ik je heel erg mis of als je onverwachts in mijn gedachten komt, lijkt het net alsof je naar me toe rent en me heel stevig omhelsd, alsof je me ook zo zwaar gemist heb, maar in werkelijkheid herinner je me niet eens je bent ver weg van mij, voor jou was ik slechts een doodgewone iemand. Maar voor mij was jij mijn tweede deel en mijn hele hart.
Ik weet het niet meer, ik loop al zo lang met pijn, heeft het dan geen einde. Ik wil er zo graag vanaf, maar mijn ziel zegt nee. Waarom houden van mensen die ons niet in de buurt willen hebben en vergeten we de mensen die ons wel lief hebben. Het enige wat ik wil is in rust leven, dit probeer ik al jaren, maar het lukt mij niet. Diep diep diep van binnen schreeuwt mijn ziel nog naar jou naam. waarom weet ik niet. Gisteren heb ik de hele nacht aan je gedacht, en vandaag kon ik mijn tranen niet tegen houden. Hoe lang gaat dit nog door. Ik had zoveel dromen met jou, de mooiste dromen. Op mijn werk zeggen ze dat ik de gelukkigste persoon ben omdat ik ontzettend veel lach, maar dat is mijn masker die mijn eeuwige liefde voor jou verbergt. Ik zal je altijd missen. Ik weet dat het niet waar is maar soms heb ik het gevoel alsof je in de buurt bent, aan me denkt en me ook ontzettend mist. Kun je herinneren hoe we elkaars handen nog vast hielden en hoe moeilijk we afscheid van elkaar konden nemen en de mooiste smsje die ik je vroeg in de ochtend stuurde en laat in de avond. Dit is jaren geleden, ben ik nooit vergeten, maar jij kent mij niet meer.
Ik weet dat mijn liefde die ik voor je draag heel zeldzaam is, maar jij wilt er niks van weten. Waarom ben ik trouw en waarom vergeet ik mensen minder snel. Ik heb het meest gehouden van degene die mij het meest heeft pijn gedaan, jij. Weet dat ik je nooit zal vergeten, al heb jij dit al gedaan. Als jij dit zou lezen zou je me vast uitlachen omdat jou hart mij niet kent, maar ik vraag geduld aan mijn pijn en probeer zoveel mogelijk gelukkig te zijn al is dit met moeite. In mijn herinneringen blijf je bestaan, in mijn hart blijf je bestaan, mijn ziel zal altijd naar je vragen al is dat af en toe, en mijn ogen zullen jou ogen dragen tot een onbekende tijd.

Ik mis je nu, misschien later, misschien voor altijd.

Hanane