Pff, ik word gek van mezelf! Ik wil hem haten, het voelt alsof hij keihard is vreemdgegaan (had sex met collega van flirt binnen week nadat het uit was) hij zegt dat hij netjes heeft gehandeld door het eerst uit te maken, dat hij tenminste niet is vreemdgegaan. Het maakt me kapot, ik heb dat meisje opgezocht en natuurlijk alle foto's bekeken die er te vinden waren (ik HAAT sociale media!) en maak mezelf helemaal gek, ze is klein, blond en kak, compleet niet ik. Ziet er uit als 16 en toch ziet hij iets in haar? Hij zegt dat hij het contact heeft stopgezet met haar sinds zaterdag, maar ik ontdek later wel dat ze de hele dag samen zijn geweest, omdat ze het gewoon goedk unnen vinden samen.
Hij woont nog steeds bij familie en precies bij degene die alleen maar zeggen wat hij wil horen, niemand houd hem een spiegel voor en laat zien waarmee hij bezig is. Dus probeer ik dat de hele tijd, maar daar wordt hij weer gek van, wil te veel weten en vraag hem van alles en hij heeft geen antwoord...

Ik wil hem haten, zeggen dat ik hem nooit meer wil dat hij maar lekker moet oprotten met zijn twijfels, op momenten denk ik dat, maar dan lig ik weer in bed of ben ik thuis en denk ik alleen maar aan hoe mooi het was. en wat we allemaal hadden. Hij erkend dat ook, maar zegt steeds een stukje spanning te missen en te willen weten hoe het is met een ander (een relatie) maar ja dat weet je niet zomaar. Ik loop mezelf helemaal gek te maken door aan niks anders meer te kunnen denken, mijn werk lijdt eronder en hij lijkt vrolijk verder te gaan. Gaat deze week zijn tweede huis bezichtigen (koop) om zich maar te orienteren zegt hij. Toen ik ontdekte van de snelle andere smeekte hij me hem terug te nemen, en of ik het hem alsjeblieft kon vergeven. Dat is hij nu weer vergeten. Ik heb hem gevraagd, gesmeekt om gewoon tegen me te zeggen dat ik het nooit meer goed komt, om die deur dicht te gooien, maar dat doet hij niet. Dan zegt hij ik weet het gewoon echt niet. Maar daarvoor zei hij wel dat ik ook verder moest gaan en hem los moet laten. Ik word zo heen en weer geslingerd en snap niet meer wie hij is. Hoe hij mij dit aan kan doen, hoe hij nu niet kan zien wat voor bijzonders wij hebben samen en dat zomaar aan de kant te willen gooien.

Ik wil er alles aan doen om dat duidelijk te maken maar toen ik hem vanochtend sprak gaf hij aan dat we beter afstand konden houden. Ik wil geen afstand, ik wil er samen aan werken, maar hij wil dat niet. Hij zegt het niet te weten, maar inmiddels is dit toch wel vrij kansloos toch??
Ik weet dat niemand me kan zeggen wat ik moet doen maar ik ben een beetje radeloos zo langzamerhand....