Hallo allemaal, ik hoop dat jullie mij kunnen helpen met wat ik kan doen want ik heb echt dringend behoefte aan hulp.. Ik ben een normale jongen van 21 jaar, maar de afgelopen 1,5 jaar is er heel veel gebeurd in mijn leven waardoor ik er emotioneel echt even doorheen zit.

Een kleine vier jaar geleden had ik via een vriend een bijbaantje gekregen en ik ontmoette daar een leuk meisje, een jaar ouder dan ik. We klikten goed, maar het bleef bij vrienden. Zij heeft overigens een zoontje van nu vijf jaar oud. Zij heeft een hele moeilijke jeugd en ik vermoed dat ze daar nog steeds last van heeft. Haar moeder heeft haar, haar zusje en broer mishandeld en uiteindelijk verlaten. Ik denk ook dat ze nu last heeft van verlatingsangst, of juist van bindingsangst.

Ongeveer anderhalf jaar geleden werd het steeds meer dan vrienden op het werk en de vonk sloeg steeds meer over. We konden heel goed praten over veel zaken. Ze woonde samen toen (niet met de vader van het kind) met een jongen die we nu even X noemen. X behandelde haar slecht en het is wel eens tot fysiek geweld gekomen. Zij heeft toen besloten om bij hem weg te gaan en het contact tussen ons werd steeds closer. We hebben in april 2015 uiteindelijk een relatie gekregen. Ik was echt gek op haar en ik was ervan overtuigd dat zij dat ook op mij was. We gingen in de zomervakantie meteen samen op vakantie en we beleefden echt geweldige momenten samen. Ik had ook een hele goede band met haar zoontje en hij was echt gek op mij.

Ik kwam helaas ook steeds meer achter haar mindere kanten, maar ik probeerde daar mee te leven. Ik merkte dat de communicatie van haar kant erg achteruit ging wanneer er iets was waardoor dit regelmatig voor irritaties zorgde. Ook was het niet altijd even fijn om samen te werken. Natuurlijk heb ik ook mijn aandeel daarin gehad.

Hoe langer de relatie duurde, hoe meer ik erachter kwam dat zij het huisje, boompje, beestje miste. Ze merkte dat dit voor mij op de korte termijn nog niet van toepassing was en zij respecteerde te weinig dat ik daar meer tijd voor nodig had. Ik zit immers nog op school en ik wil eerst mijn school afmaken voordat ik aan samenwonen wilde denken. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat zij weer in contact kwam met X en dit was de reden (daar kwam ik achteraf pas achter) dat ze in december 2015, twee dagen voor de kerst, bij mij wegging. Ze heeft dit op een belachelijke manier gedaan door het uit te maken via een appje midden in de nacht en ik heb er nooit echt met haar over gesproken. Daarnaast heb ik nooit afscheid kunnen nemen van haar zoontje met wie ik een hele goede band had.

We werkten nog steeds samen maar dit ging erg moeizaam. Haar ''contact'' met X liep uiteindelijk op niks uit en begin april kwamen zij en ik weer in contact. Na alles wat er gebeurd was sloeg de vonk weer over. Zij gaf wel aan dat ze geen behoefte had aan een relatie, maar dat ze wel contact wilde. Ik stemde hiermee in, maar uiteindelijk ging het toch weer te snel. Het begon steeds meer op een relatie te lijken en ik was weer erg hecht met haar zoontje. Ik zag echt een toekomst met haar en d'r zoontje voor me. Zij zou respecteren dat ik meer tijd nodig had en ik zou me nog wat meer proberen aan te passen aan haar zoontje.

We waren vaak samen en ze vertelde me dat ze nu nooit meer weg zou gaan en dat een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot, omdat ze volgens haar een zorgzame jongen zoals ik nodig had. Ze zei zelf dat haar ex'en wat foutere types waren en dat ze nu niks meer liever wilde dan uiteindelijk mijn vriendin te worden. Alles ging goed, we deden vaak leuke dingen met z'n 3'en, en ik had ook weer een goed contact met haar familie etc. Ze had tussendoor wel een paar keer aangegeven dat ze het nog geen relatie wilde noemen, maar dat dit uiteindelijk wel zou komen allemaal.

Een paar weken geleden ging het weer mis. Zij begon zich plotseling erg afstandelijk op te stellen, maar ze zei dat dit niet aan mij lag. De fout die ik daarna heb gemaakt is dat ik extra mijn best ging doen voor haar om deze afstand wat te verkleinen. Haar gedrag werd steeds vervelender en uiteindelijk werd ze vorige week woensdag boos. Ze zei dat we teveel samen waren, dat ze de laatste tijd geen zin heeft in vastigheid, dat ik haar teveel claimde en dat ze afstand en rust nodig heeft. Ik heb hier ontzettend veel moeite en heb haar een aantal berichtjes gestuurd dat ik er niks van snapte, dat ik niets liever wilde dan uiteindelijk een toekomst met haar etc.

Op het werk negeert ze me nu en ik moest gisteren van een collega vernemen dat het over was tussen ons. Ze heeft dit namelijk zelf niet aangegeven, want ze zegt tegen mij dat ze geen duidelijkheid kan geven omdat ze het zelf niet weet. Daarnaast zegt ze steeds dat ze rust wil, maar wat ik moet ik hiermee?

Ik had er respect voor dat zij niet meteen een relatie wilde, maar zelf is ze op het begin te hard van stapel gelopen en na al haar woorden over ons snap ik er niks meer van.

Moet ik op haar wachten of moet ik haar vergeten? Of zit ze me aan het lijntje te houden en wacht ze tot ze wat ''beters'' tegenkomt?