wil toch effe reageren...
al aan de tegenpartij gedacht?
Als je andere blogs zult lezen zal je merken dat hier veel bedrogen en belogen personen hun hart komen uitstorten over hoe het voelt om bedrogen te worden...
IK vind het niet zo fijn te lezen dat je al 5 jaar met de man van iemand bent... Ik ken natuurlijk de achtergrond niet, maar dit was mijn eerste reactie.
Misschien ook door mijn zwakke gemoedstoestand nu, maar toch..

Na het lezen van sommige reacties op Inge's verhaal, voel ik me geroepen om het voor Inge op te nemen. Het is duidelijk dat er LDVD'ers op deze site zijn, die te maken hebben gehad met ontrouw & bedrog van hun ex-partner--en de kwaadheid en frustraties die daarmee gepaard gaan, ontgaan me niet in de reacties.

Maar in mijn ogen heeft ook zij het recht om haar verhaal & verdriet hier te delen--ongeacht wat de redenen zijn die haar hier hebben gebracht. Dat zij in haar verhaal 'de andere vrouw' vertegenwoordigt, is nog geen reden om haar en haar keuzes te veroordelen of haar te zien als de personificatie van het verraad dat in je eigen ervaring met een ontrouwe ex-partner centraal staat. Negatief speculeren over haar keuzes en hoe zij in deze situatie is beland, voegt ook niets toe. Niet aan je eigen verwerking--maar ook niet aan de hulp of support die haar geboden zou kunnen worden. De ene situatie is de ander niet, en welke frustraties & hartezeer er dan ook omhoog komen bij het lezen van Inge's verhaal: het heeft niets met Inge te maken en Inge is ook niet 'die andere vrouw (of man)' die jouw ex van je heeft 'afgepakt'. Vergeet niet dat 'iemand afpakken' alleen mogelijk is, wanneer dat ook vrijwillig (door die Ex) wordt/werd toegelaten.

Hoe dan ook: unfair om Inge op deze manier op deze site 'te verwelkomen'.

Ik begrijp dat het voor sommige een gevoelig onderwerp is, maar in plaats van haar te bekritiseren, kun je er ook voor kiezen om haar zonder oordeel tegemoet te treden en te supporten in haar persoonlijk verdriet. Inzicht en bewustwording wordt soms aangereikt via onverwachte richtingen. Het kan heel goed mogelijk zijn dat Inge's verhaal, en haar kant in het geheel, een beter perspectief kan geven aan sommige LDVD'ers hier die momenteel kampen met het verwerken van de ontrouw van een ex-partner

Aan Inge: Omdat je vrij weinig loslaat over de geheime relatie van 5 jaar die nu weinig mogelijkheden lijkt te hebben omdat 'vrouw-lief''s aanwezigheid dat zo ingewikkelt maakt, kan ik daar vrij weinig over zeggen. Ik vraag me wel af waarom je je al vrij snel weer op een Datingsite hebt ingeschreven? Niet dat ik het concept 'datingsite' afkeur, maar meer omdat ik de indruk krijg dat je eigenlijk nog behoorlijk bezig bent met, en 'vastzit' aan deze man waar je toch zo'n 5 jaar mee samen was ("Ik kan hem niet vergeten en denk dag en nacht aan hem").

Ik kan me zo voorstellen dat je motivatie om je aan te melden op een Datingsite, voortkomt uit je pogingen om deze man te vergeten. Om je horizon te verbreden, om 'verder te gaan', 'om niet bij de pakken neer te zitten'. Niets mis mee, natuurlijk, maar om na 5 jaar iemand anders een eerlijke kans te bieden, jezélf toe te staan om oprecht en zuiver met iemand anders samen te zijn, denk ik eerlijk gezegd dat je toch eerst de relatie met deze man waar je 5 jaar mee samen was, zal moeten gaan verwerken. Je ontmoeting met deze andere 'leuke alleenstaande man' mag dan voor afleiding zorgen en je de hoop geven op een potentiele toekomst met hem--het feit dat er geen vlinders in je buik vliegen, moet je misschien toch meer aandacht schenken.

Misschien wil je te graag. Misschien is het te vroeg. Misschien vergelijk je deze man teveel met die andere '5 jaren'- man, die overduidelijk nog steeds diep in je systeem zit (en waardoor Leuke Alleenstaande Man waarschijnlijk nooit zal kunnen 'winnen'). Misschien is jouw besluit om het, zelfs zónder de vlinders, 'een kans te geven' wel gebaseerd op de gedachte 'beter iets dan niets', om maar niet alleen te zijn, of om maar niet het verlies van die andere man aan te gaan.

Het zijn speculaties, natuurlijk, maar wanneer je schrijft: "Ik zit nog veel te veel met die ander in mijn hoofd en hart en kan hem niet vergeten."--dan lijkt de relatie die je nu toch met deze alleenstaande man probeert 'aan te gaan', een samenzijn die op voorhand al gedoemd is te mislukken. Wanneer je nog zó vol bent van iemand anders en hem die ereplaats blijft geven, is er voor een ander gewoonweg nog geen plaats in je hoofd--en al helemaal niet in je hart. Het zou voor hem, en daarmee ook niet voor jezelf, eerlijk zijn om aan iets te beginnen waar je duidelijk nog niet voor bent uitgerust.

Geef het tijd, waarom die haast?