Word zo gek van het wachten. We zijn nu meer dan een maand uit elkaar, maar kan hem gewoon niet loslaten. Hij liet, op mijn aandringen, een week geleden weten dat hij nog wel een keer wilde afspreken. Zodat we goed uit elkaar konden gaan en ik afscheid van hem kon nemen. Onze breuk kwam voor mij namelijk bij donderslag bij heldere hemel. Vervolgens was er bij mij veel verwardheid en wanhopigheid. En bij hem veel boosheid (ik denk voor hem een manier om van mij los te komen). Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik afscheid van hem heb kunnen nemen. En ik wil niet dat hij op een dergelijke manier uit mijn leven verdwijnt. Ik was blij dat hij dus nog een keer wilde afspreken. Maar nu meer dan een week later heb ik nog niks van hem gehoord....

Wordt gek van dat wachten. Ook omdat ik niet wol wachten. Het is over, dus waar wacht ik op. Onze laatste ontmoeting. Wil hem zo graag weer even zien. Ben zo bang dat ik onze 5 jaar relatie niet kan loslaten en mijn leven om hem blijft draaien. Zat er zelfs aan te denken om maar niet meer met hem af te spreken. Ik denk dat het voor mij heel erg moeilijk gaat worden. Maar aan de andere kant wil ik hem zo graag zien en misschien wel een laatste poging doen om hem terug te krijgen. Waarschijnlijk wordt ik dan keihard afgewezen. Want hij kan niet met mij verder zegt hij. Hij is te zeer in me teleurgesteld en ziet geen gedragsveranderingen. Hij zegt dat het bij mij een patroon is geworden. Dus mijn verstand zegt: niet meer afspreken. We hebben ook geen contact meer...

Ik weet het nog niet. Hij zou mij laten wanneer hij wilde afspreken, maar misschien moet ik hem maar laten weten dat het beter is om het niet te doen...