'Ik voelde wel dat hij gesloten was, en heb af en toe gezegd dat hij met mij over alles kan praten moest er iets zijn, en dan zei hij altijd: ik weet dat. Maar dan kwam er niets, dus dacht ik dat er wel niets aan de hand was'

Voor mijn gevoel hoef je de 'schuld' niet bij jezelf te zoeken, ik weet dat dit moeilijk is omdat je geen antwoorden hebt op je vragen (ik zit in hetzelfde schuitje). Hoe kun jij zien hoe iemand zich van binnen voelt?? Als jij meerdere malen bovenstaand hebt gezegd... meer heb je niet kunnen doen! Als je te maken hebt met een persoon die erg gesloten is dan is dat eigenlijk zijn probleem... hij wist dat hij bij je terecht kon als er iets zou zijn maar deed het dus niet, is niet erg eerlijk.

Ik heb meerdere malen gevraagt aan mijn ex tijdens de relatie 'schat ben je echt wel gelukkig, als er iets is moet je het zeggen he!'(voelde iets maar kon er de vinger niet op leggen). Meer kun je niet doen als die persoon er dan voor kiest om zijn mond te houden en zich zo van de 1 op de andere dag in een nieuwe relatie te storten zegt dat meer iets over hem dan over jou.

Ok iedereen heeft zn 'gebreken en zijn tekortkomingen' in een relatie, niemand is perfect maar ik zeg altijd als iemand je daar niet op wijst (op dat moment) dan kun je er ook niets aan veranderen. Praten, praten, praten tijdens een relatie is o zo belangrijk! Als je daarbij een partner tegenover je hebt staan waar weinig tot niets uitkomt... wordt het heel moeilijk.

Je zegt dat je ex gelukkig 'lijkt' met zijn nieuwe vriendin... met de nadruk op 'lijkt' , je weet niet wat er van binnen bij hem speelt. Probeer dat ook niet in te vullen want dan maak je jezelf gek (zeg ik hahaha). Wil er alleen mee zeggen staar je niet blind op zijn geluk, hij zit waarschijnlijk nog op een roze wolk.

Lief Muisje08 heel veel sterkte met 'loslaten' , ik zit ook in die fase en damn dat doet erg zeer!

Liefs

Hi Muisje,
Heel herkenbaar verhaal, mijn ex was zwaar verliefd op mij en kon helemaal voor mij gaan, heb dit toen afgehouden (6 a 7 maanden) omdat ik dacht dat zij niet in mijn levensplaatje paste (zij 36, ik 27), wel genoten van de lusten maar niet de lasten, geen echte realtie dus en dat gaf ik haar ook aan. Zij is toen een ander tegengekomen, ging daar 4 maanden mee terwijl ze mij ook nog steeds zag (en het bed deelde), ik wilde haar nu niet meer kwijt. Zij is uiteindelijk gestopt met die nadere man en heeft toen voor mij gekozen. Na 2 maanden (zij zag haar ex, nog steeds blijkbaar regelmatig), is ze toch weer naar haar ex gegaan.
Zij is dus ook niet helemaal eerlijk geweest en had nooit aan mij mogen vragen om helemaal voor haar te gaan, maar had moeten aangeven dat ze niet wist wie ze moest kiezen.
Heb precies hetzelfde als jij (denk ik), een enorm schuldgevoel dat ik, toen het kon, niet voor haar gekozen heb.
Heb de eerste 4 maanden in een waas geleefd, nu gaat het iets beter (is nu 5 maanden voorbij). Ben op een gegeven moment kwaad op haar geworden (in mezelf), maar dat werkt niet, je moet denk ik liefde en goede herinneringen blijven koesteren, haat of kwaadheid kost teveel negatieve energie.
Denk dat we het moeten accepteren en ons zelf vergeven en dan weer verder. Er zijn best wel wat sites waar je dingen kunt lezen over jezelf vergeven, gewoon even googlen.
Probleem is echter wel (wat ultiemleven ook zegt) dat het niet alleen jij fout bent geweest, hij is ook niet eerlijk geweest en had ook kunnen aangeven hoe of wat. Maar ja, wij zitten met lege handen en zijn alleen.
Wat jezelf aangeeft is waar, je hebt ervan geleerd, en dat gaat je in de toekomst helpen. Harde maar wijze les.
Lijkt me interessant om nog eens verder wat ervaringen uit te wisselen. Denk dat onze situatie erg vergelijkbaar is, schuldgevoel ddordat we niet eerder in hebben gezien wat we hadden.
Lees ook even Loslaten van BlueEyes