Ik snap je goed. Mijn ex ook zo'n eeuwige twijfelaar die niet alleen kan zijn. Hij houdt nog van me, maar denkt niet dat hij gelukkig kan zijn met me, maar kan me tergelijkertijd ook niet loslaten. Heel verwarrend allemaal. Na een derde keer mijn hart te breken (in 2 maand tijd) zou het voor mij genoeg moeten zijn, en zou ik hem moeten haten voor wat hij me aangedaan heeft. Ik kan het niet...nog steeds zoek ik een manier om de brokken te lijmen. Ik zou zo graag hebben dat hij eens tijd neemt voor zichzelf en voor eens en altijd een beslissing neemt, dat hij eens echt aanvoelt wat hij wil. Maar de onzekerheid bij hem is te groot en hij is compleet het noorden kwijt. Zo nam hij nog maar eens een overhaaste beslissing (na terug bij mij te zijn voor een weekend en beloftes te doen) om WEL nog een kans te geven aan de rebound relatie die hij na mij had. Misschien is dat bij jouw ex ook het geval...misschien heeft ze nooit de tijd genomen om haar eigen gevoelens te verwerken en wordt daardoor heen en weer gesleurd door haar emoties. En wij...brave zielen met een hart vol liefde voor die persoon kunnen niets anders doen dan toekijken... Is het de ware? Ik zou volmondig JA geantwoord hebben een tijdje terug. Maar het is niet juist dat jouw "ware" je dit aandoet. Eigenlijk verdienen we veel beter, maar toch kunnen we het niet laten om te wachten en onszelf wijsmaken dat we terzelfdertijd ook aan onzelf werken om de relatie te vergeten...

Hey,
Pffff, waarom twijfelen mensen dezer dagen zoveel en kunnen ze nu niet eens gewoon zeggen 'ik ga ervoor'. Ik ben ook diegen die hem laten gaan heeft en hem tijd gegeven heb om na te denken zonder hem te pushen. Hij is teruggekomen... Ik wou dit eigenlijk stiekem wel al de hele tijd. Maar ons relatie voelt nu anders aan, het vertrouwen is een beetje zoek en ik vrees dat we het niet zullen volhouden samen. Ik heb hem immers teveel kansen gegeven om na te denken, maar op een bepaald moment zegt mijn zelfrespect: nu is het genoeg geweest! natuurlijk weet je dat allemaal wel, maar het hart wil niet steeds mee, het hart zegt nee laat mij niet alleen en vertwijfeld achter. Dusja, wat moet je dan doen hé?

Je doet er inderdaad goed aan om haar niet te pushen, ze ziet jou blijkbaar ook nog heel graag. Maar durf jezelf eens de vraag te stellen of je dan werkelijk haar alles bent? In welke mate heeft ze dat dan tot nu toe (dan spreek ik over de tijd dat jullie uit elkaar zijn) bewezen? Wees eerlijk met jezelf! Ik zou nog eens goed met haar babbelen, ook al wil je haar niet onder druk zetten, toch moet jij weten waar je aan toe bent. want immers moet jij verder met je leven, of het nu met haar is of zonder, je moet vooruit! Zij doet dat immers ook!

Ik wens je het allerbeste toe! Groetjes!

Hoi a huge step for me,

Je zult moeten leren niet alleen naar haar woorden te luisteren naar wat ze te zeggen heeft, uiteindelijk zijn haar lichaamstaal en handelingen het duidelijkst. Die liegen namelijk niet. Ze hokt nota bene met een ander! Is dit de manier om uit te zoeken of ze nog van je houdt? Het getuigt niet van respect, dit is pure egoïsme, ze houdt geen rekening met jouw gevoelens. Je moet haar een keer vragen hoe ze het zou vinden als je tijdens de relatie met een ander gaat, om uit te zoeken of je nog van haar houdt. Kan ze het omdraaien, kan ze genoeg inleven in jouw situatie? Zij heeft niets te klagen, ze heeft die ander en jou, en ze heeft aan jullie 2 samen alles wat haar hartje begeert. Denk niet dat dit met liefde te maken heeft, dus hopelijk wordt je op tijd wakker, en boos, zelfs woedend worden is het begin van het losmaken. Je verdient echt beter, ik weet hoe je je voelt, I've been there. Word boos, word sterk, dit is nodig om je van haar los te weken.

Veel sterkte en succes.

Mr Bean