..."ons" huis is zo goed als verkocht, afgelopen dinsdag werd het koopcontract getekend. Gevolg: een aanzienlijke restschuld omdat we nog geen jaar in het huis hebben gewoond en dus de KK er niet uit hebben kunnen krijgen. De overdracht is 1 juni, dus voor die tijd moet alles geregeld zijn.

Ik zou eigenlijk blij moeten zijn dat het zo snel gegaan is, hoewel snel? toch een half jaar voor een zo goed als onbewoond huis betaald. De kosten hiervan?... niet over nadenken...te veel... En toch, ondanks het feit dat ik binnenkort helemaal van mijn ex los ben, heerst er nog altijd een soort van woede. Een woede die gisteren wederom de kop op stak, heel de nacht door ging en nu nog steeds aanwezig is. En waarom ben ik dan nog steeds zo boos? Ik weet het niet, ik hou het maar op onbegrip. Niet kunnen en misschien ook niet willen begrijpen wat mijn ex en mijn vriend mij hebben aangedaan. Hoe konden ze? Ik kan het mezelf niet voorstellen. Plaats jezelf eens in de situatie van mijn vriend. Zou je met de ex van je beste vriend, waarmee het pas een paar dagen uit is en waarvan je weet dat hij helemaal kapot aan het gaan is, het bed in kunnen duiken? Hem bewust leugens vertellen? Ik heb mezelf in deze positie proberen te plaatsen en ik begrijp niet dat hij dat heeft kunnen doen! Dat hij zijn normen heeft kunnen laten vervagen dat hij een vriendschap die veel langer duurde dan de relatie van zijn vriend kapot laat gaan? Hij die beweerde dat hij altijd teveel aan anderen dacht en nooit aan zichzelf. Praatjesmaker..."Het had niet mogen gebeuren", dat zinnetje blijft me achtervolgen, blijft door mijn hoofd heen galmen. Beiden kwamen ze elke keer weer met dit zinnetje op de proppen, alsof ze het afgesproken hadden. "We hebben nog niks met elkaar, we kunnen het gewoon goed met elkaar vinden", nog zo'n zinnetje wat ze beiden ingestudeerd hebben, het was ergens wel grappig om ze dat te horen zeggen, afgesproken werk? misschien.

Ook wat zij heeft gedaan kan ik nog steeds niet bevatten; ze maakt bewust een jarenlange vriendschap kapot, daarbij helemaal niet denkend aan mijn gevoel , alleen maar het hare. Dan mij ook nog eens zeggen dat ze er geen spijt van heeft dat ze met hem naar bed is geweest, want ze houd van hem...

Ik gun ze dan ook geen geluk samen, zeker niet over mijn rug!

Laaiend ben ik nu weer geworden, ik weet het, niet goed, nutteloze energie...maar ik sta mezelf nu even toe om weer even kwaad te worden, kan het niet opkroppen. Hoop niet dat ik hem of haar de komende uren tegenkom, het zou er niet zo vriendelijk aan toe kunnen gaan.

Wesley