Hallo,

Ik was gelukkig, ik was een man.
Nu ben ik bedrogen en snap niet hoe ze dit kan.

Ik had een hele slimme meid leren kennen en we hebben heel veel gedeeld, ik heb veel tijd samen met haar moeten inleveren vanwege haar werk. Zij ging vanwege haar werk verhuizen, 90 km verderop en zo zagen we elkaar alleen maar in het weekend, want ze werkte ook nog eens thuis aan een proefschrift door de weeks.
Ik was altijd heel blij om haar weer te zien en probeerde altijd er wat leuks van te maken als we elkaar weer zagen (bloemetjes, uit eten, dagje uit enz.) maar dat lukte niet altijd.
Ik voelde me een gegeven moment (toen zij over de hele wereld reisde en nieuwe mensen leerde kennen) alsof ik niet in haar wereldje leefde, ik heb een simpele baan en zie alleen de zelfde collega's dag in en dag uit. Terwijl zij nieuwe kontakten maakten iedere dag. Boeiende mensen, met mooie verhalen van vere landen en projecten die zij hadden gemaakt. Ik vroeg nog aan haar een paar keer of ik niet te simpel was voor haar, maar zij zei altijd nee, ik had veel andere kwaliteiten die zij niet hadden.
We discuseerde heel veel over dingen en hadden vaak totaal andere opvattingen van hoe dingen waren en werkte, maar begrepen uiteindelijk elkaars standpunt wel.
Zij had veel mannelijke collega's, zeg maar gerust 18 van de 20 en kon goed met hun opschieten. Gingen wel eens uit drinken na werk en bedrijfuitjes waren er ook vaak.
Zij vertelde me dan allemaal wat er was gebeurd en wie wie was, soms ging ik ook wel eens mee en leerde haar collega's kennen. Ik vond ze wel leuk en kon wel met ze opschieten, ondanks dat ze bijna de hele tijd over hun werk hadden.
Tot op een dag dat ze zei dat ze met collega's uit ging eten, een klein groepje direkte collega's en een nieuwe jongen uit het buitenland die daar een half jaar zou werken. Er was niemand opkomen dagen behalve die jongen en zij. Dus gingen ze samen maar uit eten en tot laat kletsen in een bar. Ze vertelde me hoe boeiend hij was en wat een leuke jongen het was, met veel verhalen over zijn thuisland en de toekomst plannen die hij had.
Vanaf toen is het eigenlijk begonnen, de problemen in onze relatie.
Ik vermoeden vanwege een 'aantal dingen' dat ze vaken deze jongen zag en hem ook wel eens mee naar huis had genomen. Maar zij ontkende dit ten strengste en zei dat ik paronoide was en heel erg jaloers. Dat ze druk met haar werk bezig was s'avonds en overdag en haast geen tijd had.
Ik merkte toen dat ze minder belde naar mij en dat ze steeds meer het als een verplichting zag om mij in het weekend te zien. We maakte vaker ruzie en ik kreeg de indruk dat ze niet van me hield.
Toen smsde ze me een keer dat we moesten praten want ze kon niet meer verder met onze relatie zo als die nu was. Ze had tijd voor haar zelf nodig en zou ze met kerst en oud en nieuw naar haar familie gaan, zonder mij.
Ik begreep het niet en we hebben veel gepraat erover, achteraf heb ik haar weer over gehaald om onze relatie nog een laaste kans te geven.
Ik zou met haar mee gaan naar haar familie en we zouden kijken hoe het zou gaan met ons tweeen als we niet de stress van werk hadden en elke dag samen konden zijn zonder al dat reizen elke keer.
Goed, dat ging dus ook fout, ze was heel erg afstandelijk en we hebben geen twee minuten alleen gehad en sex was ook niet aan de orde vanwege dat haar familie altijd wel in de buurt was.
Eenmaal terug, was haar behoefte om sex met mij te hebben ook zo goed als weg en hebben we weer uren gediscuseerd en uit eindelijk ruzie gemaakt.
We hebben nog mijn verjaardag samen gevierd met vrienden en familie, maar ze was de hele avond stil en afwezig. We hebben aan het einde van het weekend nog gepraat en het leek weer de goede kant op te gaan. Toen ik die avond naar huis ging zei ze nog met een glimlach 'ik hou van je'
Ik belde haar vervolgens op een woensdag en vroeg hoe het ging, ze zij bijna meteen al dat het uit was en ze dat al een tijdje heb willen zeggen, maar de tijd was steeds niet goed daarvoor. En ik dacht dat het juist beter ging.
Ik snapte er maar niks van en ging haar verdenken van iemand anders te hebben gehad. Ik had zo'n groote vermoeden dat ik haar e-mail inbox heb geopend.
Daar zag ik met eigen ogen dat ze al een hele tijd vreemd ging met die jongen van haar werk, die buitenlandse met z'n boeiende verhalen en mooie praatjes. Ik werd heel erg misselijk van zijn mailtje aan haar, want daar stond in dat ze maandag samen de hele avond sex hebben gehad en zo verliefd op elkaar waren. Ik had die zondag nog sex met haar en ze zei dat ze van me hield.
Blijkt (uit ander mailtjes naar vriendinnen) dat ze twee maanden lang niet kon kiezen tussen hem en mij. Dat ze mij maar aan het lijntje hield omdat ze niet zeker was of die jongen haar nu echt zo leuk vond of niet. Ik heb haar toen midden in de nacht gebeld en om opheldering gevraagd. Ze ontkende eerst alles en ik was natuurlijk weer paronoide, totdat ik zijn mailtje ging voorlezen en zij dat ik al een uurtje in haar mailbox zit te lezen.
Ik heb toen de waarheid gekregen en ze zei dat ze al een hele tijd niet meer van me hield. Ze is nu verliefd op hem. Hij is dan wel terug gegaan die week naar zijn geboorteland, maar zij gaat hem nog opzoeken als ze met haar proefschrift klaar is.
(WORDT VERVOLGD)