Sinds het is, nu 4 maanden, ik kan alleen maar aan hem denken. Ik sta op en ga er mee naar bed. Elke minuuut van de dag denk ik wel aan hem. Hij maakt het mij ook steeds moeilijker omdat we helemaal geen contact meer hebben.Gister kwam ik hem tegen tijdens het uitgaan, de gemengde gevoelens kwamen weer naar boven toe, ik wou zo graag naar hem toe gaan, Toen hij opmerkte dat ik er ook was, liepen ze vrienden langs me heen, ik heb hier niet op gereageerd. Later de avond zag ik hem staan met ze vrienden, ik deed zelf of ik hem niet zag ik ging dansen met vriendinnen, Hij zag dit en keek af en toe snel mijn kant op. We liepen eventjes weg en toen stond die vlak naast me, ik ging tegen hem praten, maar hij deed behoorlijk bot. Ik kon op dat moment echt gewoon door de grond zakken. Hij doet me nu zo ontzettend veel pijn om te weten hoe hij nu zo met mij omgaat. Hij was degene die het heeft uitgemaakt, maar deze pijn, elke dag word het gemis meer en meer, en nu zelfs niet meer tegen me kan praten verdwijn ik steeds meer naar de achtergrond toe. Ik wens dit niemand toe!
Dit wens ik ook niemand. Ik
Dit wens ik ook niemand. Ik heb al 3 maanden geen contact met mijn ex. Ik denk nog steeds aan haar. Elk seconde, elk minuut, elk uur. Het is heel moeilijk om te verwerken. Zij woont in Den Haag (ik in eindhoven). Ik wil haar zo graag zien, maar zij niet. Zij heeft inmiddels een nieuw vriend (binnen 2 weken na onze relatie)
je moet ervoor vechten, ook al doet het pijn. ik weet, tis makkelijk gezegd, dan gedaan. Ik weet zeker dat het jou gaat lukken, Kom op Meid.
Het is zeker makkelijker
Het is zeker makkelijker gezegd dan gedaan. Wij wonen wel in dezelfde woonplaats maar alsnog kom ik hem nooit tegen. Ik weet ook hoe jij je voelt met het feit dat ze zo snel al een relatie heeft. Ook hij had zo weer een ander, gelukkig heeft het alleen niet lang stand gehouden, binnen 3 weken was dat alweer uit. Ik blijf een stille hoop hebben, dat hij op een dag spijt gaat krijgen, en dat we weer normaal om kunnen gaan met elkaar. Maar zoals jij ook al zegt ik moet ervoor vechten, als jij dat nou ook doet, zijn we ooit eens op een dag klaar hiermee en kunnen wij ook verder! We verdienen dat!
Hey Lieveranoniem,Ik weet
Hey Lieveranoniem,
Ik weet precies hoe jij je voelt. Duh, anders zou ik hier niet zitten haha;)
Nadat het uit ging met mijn ex kregen we eerst ff ruzie, dat was al snel over en 2weken na de break zagen we elkaar. Hij wist zich geen houding te geven, negeerde me en deed bot. Later bleek hij waarschijnlijk met die ruzie in zn maag te zitten en vroeg pas aan het eind van de avond hoe het nou precies zat.
IK legde het hem uit, maar hij zei verder niks. Keek alleen naar beneden, handen in zn zakken als een donkere schaduw. Wel kon hij nog een lolletje hebben en had hij de lol me te laten schrikken.
Na 2 maanden na de break had hij een nieuwe vriendin. Zijn beste vriendin maakte me er jaloers mee maar al snel bleek het een relatie van niks te zijn. Ze bleek een b*tch te zijn, toch hielden ze het een half jaar vol.
In die tjd is er veel gebeurd. Eerst deed hij bot tegen mij maar al snel draaide deze rollen om. In dat half jaar wou die mee naar mn eindfeest van school als mijn introducee (terwijl die n vriendin had!). Hij is meegegaan en volgens een vriendin wou die de hele avond mijn aand8 hebben. Ik negeerde hem volkomen en om het nog eens op zijn hart te drukken flirte ik met een andere jongen voor zn neus. Sinds het uit was gegaan had ik hem niet meer gesproken via msn. Maar die ochtend daarop kwam ie gelijk aankakken, ik kwam online en zijn schermpje begon gelijk te knipperen onderaan mn scherm. Nou mijn mond viel open. Was hij toch jaloers geworden? Het was alsof hij me aan het opwachten was op msn, alsof hij hoopte dat ik online kwam.
Maargoed..snel daarna stortte hij in elkaar en sindsien is hij de weg kwijt.
Is hij veranderd, doet hij stomme dingen en is zijn werk zijn leven en heeft zelfs geen tijd meer voor vrienden. Zijn werk beheerst zijn leven gwn echt.
Alsof hij zich wilt afsluiten van alles en voor dingen vlucht.
maar idd, die stille hoop. Er is zoveel gebeurd wat me hoop gaf en wat ik nooit heb kunnen plaatsen. Dat msn is maar een suf voorbeeldje van de vele dingen.
Ik heb hem sinds midden juli niet meer gezien. Dus nu ook 3 maanden.
*zucht*, we komen er doorheen hoor. ZOals jij dat mooi zegt: wij verdienen dat!
Liefs,
Dearest...
t moeilijkste van het
t moeilijkste van het verbreken van een relatie is dat je weer moet leren ( te zien) dat wat je samen had je ook alleen kunt. alleen kun je het ook leuk en naar je zin hebben
Door die zin is het aardig gelukt erboven op te komen, en als ik nu zelf diet zo na lees, denk ik bij mezelf, vergeet hem gewoon, dat hij me zoveel pijn heeft aankunnen doen. Maar die zwak die ik voor hem heb, die zal altijd blijven, ik heb gewoon die stille hoop dat hij weer contact opneemt..
Maar nu jij weet dat hij zich zo is geworden,doet het je nog iets? mijn ex is echt het tegenovergestelde, hij gaat gewoon verder, heeft lol met ze vrienden en wie weet ook wel nieuwe meisjes, schuilt het zich ook zo, hebbe die 1,5 jaar niks voorgesteld bij hem ?