Jaren heb ik geleefd met de instelling dat ik mijn geluk niet af liet hangen van andere mensen, andere dingen,maar in mezelf moet zoeken. Wat een onzin blijkt nu!!!!
Ik merk nu dat mijn geluk wel degelijk afhangt van iemand anders,maar...........ik kan niet met hem maar zeker niet zonder hem zijn.De reden hiervan voert te lang om uit te leggen,sorry.Maar dat je als 40 plusser er nog achter moet komen dat je eigen geluk wel degelijk afhangt van iemand anders, is een vreemde levensles.
En het toeval wil ( of bestaat toeval toch niet) dat ik op de radio allerlei dingen hoor die me zo doen denken aan "ons". Er werd zelfs een liedje gedraaid wat al heel heel erg oud is, "ons "liedje.Jaren niet op de radio gehoord en nu ineens.......zo zijn er meer toevalligheden!! Waarom moet dat nou toch?!