Het is nu haast tien maanden dat ik hem niet meer gezien heb en mijn
gevoel is nog steeds het zelfde. Vannacht in mijn slaap weer zo verschrikkelijk gehuild en geschreeuwd tegen hem dat ik van hem hield.
Nu zit ik hier weer achter mijn computer en voel mij weer zo afgegleden!
Ben na 30 jaar roken in één maal gestopt, nu al tien dagen niet gerookt.
Voel niet ééns de afkick verschijnselen want de pijn van het verlies is zo veel erger, maak mij zorgen dat als ik zo 80 moet gaan worden dan ga ik dat niet redden. Wil hem zo graag vergeten, weet zelf zo goed dat hij zo verschrikkelijk over de scheef is gegaan, maar toch....... hou van hem!
Kan mij gewoon niet voorstellen dat hij niet meer aan mij denkt en 26 jaar zo maar kan los laten, ik kan dat niet en blijf maar leven in het verleden.
Het gekke is dat ik wel helder ben en weet dat het tussen ons nooit meer wat kan worden maar waarom dan zo veel verdriet en wil ik hem dan ook nog terug hebben?? Net als de meeste hier ben ik zo moe, voel mij oud en zou alleen nog maar willen slapen en schrik er van dat ik soms droom van het niet meer wakker hoeven te worden, weg pijn, weg verdriet en dan kan ik mijn droom uit laten komen, alles vergeten en jij zal weer tegen mij zeggen dat je van mij houd en dat alles goed zal komen. Ik wacht nu nog steeds op een wonder, vind dat zelf zo erg want ik weet dat hij mij na dit alles niet waard is. Ik neem nog maar even wat in en ga proberen nog even te slapen, moet weer door deze slechte dagen heen want er komt nu nog de periode van de scheiding zelf en god mag weten hoe ik dat moet gaan redden!! Liefde is mooi maar levens gevaarlijk, triest hoe je leven zo kan veranderen in een horror film en dat alles op ééns niet meer zo blijkt te zijn zoals je zelf dacht. Ik zal geen mens ooit meer kunnen vertrouwen, heb dat al te veel gedaan en kijk wat het mij heeft gebracht!! Weet dat ik niet alleen ben met deze pijn en er hier genoeg lot genoten zijn die het ook niet meer zien zitten, we moeten door en wij zullen het ook ooit gaan redden. Zou zo graag NU willen weten, hoelang nog, hoelang nog dit gevecht voordat de strijd over is???
precies
Je beschrijft precies de gevoelens die ik ook heb (gehad?). Je verstand loopt ook altijd voor op je gevoel. Voel me ook oud en moe, bijzonder onaantrekkelijk, wil(de?) alleen maar slapen. Ik vind het superknap van je, dat je gestopt bent met roken. Ik kan niet voorstellen hoe het is om iemand na zo'n lange tijd te verliezen. Misschien helpt het om erover te lezen, een rouw-item te dragen (bv. een armband of ketting?), erover te praten met goede vrienden? Het kost vooral tijd, tijd, tijd.