Start › Blogs › Hanane's blog

Waarom leef ik soms in het verleden

afbeelding van Hanane
Woe, 01/07/2009 - 14:51 — Hanane

Ik was je bijna helemaal vergeten, af en toe vergat ik alle ellende, maar nu begint het weer. Ik heb lange tijd niet aan jou gedacht, maar sinds gisteren is alles weer naar boven gekomen. Zo zonde om moeite te doen om de realiteit weer te accepteren. Het gekke is dat ik je heel graag wil vergeten en dat ik besef dat jij niet geschikt voor me bent, maar hoe moet ik mijn hart en mijn ziel dat duidelijk maken. waarom heb ik de laatste dagen zo'n sterk gevoel. Ik wil het niet, ik wil je niet in mijn leven. misschien zijn het de herinneringen die mij zoveel pijn doen en niet het gemis, misschien zijn het de woorden die ik nooit van jou verwachte en niet de leuke tijden. Het lijkt net als of ik aan het overleven ben. Soms ben ik het totaal vergeten en kan ik echt van mijn dagen genieten, maar ergens weet ik dat over een tijdje alle ellende weer naar boven komt. Dan denk ik als dat gevoel maar niet meer terug komt. Maar nee, ik val steeds weer terug. Weer een week of twee ermee zitten. Soms lijkt het alsof mijn leven geen doel meer heeft. Ik hoop dat ik er snel weer van af ben en dat ik weer van mijn tijden geniet. Onverwachts kwam ik een foto van jou op internet tegen en het gekke is dat het niks met mijn gevoelens deed, je bent zo veranderd, zo anders, even vond het raar hoe ik verliefd op jou ben geworden. Maar alsnog doet mijn hart zoveel pijn. Ik weet het niet. Ik laat het gewoon maar weer in mijn hart sudderen, en hoop dat ik dit snel weer vergeet.

Soms denk ik, hoe zou echte langdurige rust eruit zien. Net als een klein kind zijn, je denkt aan niets alleen aan spelen en aan snoep, hersenen zonder zorgen en pijnlijke herinneringen, je weet niet wat verliefdheid is en niks kan je schelen. Kon ik maar weer zo zijn.

Hanane

Vrij, 09/05/2014 - 13:41 — MonaLisa18
afbeelding van MonaLisa18

lotgenote!

Hoi Hanane,

Ik ben zo benieuwd hoe het nu met je gaat...Ik herken me zo in jouw verhaal, ik maak precies hetzelfde mee, al bijna 2 jaar...en het ergste is dat die jongen mijn onderbuurman is en nu heel gelukkig is met een nieuwe vrouw (die ook nog eens op mij lijkt, vind ik...).
Ik ben ten einde raad en heel vaak denk ik dat dit gevoel nooit over zal gaan (3 maanden geleden ben ik op reis geweest en toen ik terugkwam en daar iemand anders had ontmoet die ik leuk vond, dacht ik dat het over was. Maar die nieuwe vlam is heel snel weer verdoofd en nu denk ik weer alleen maar aan mijn grote liefde en lijkt het weer alsof mijn hart uit mijn borstkas wordt gerukt als ik hem met zijn nieuwe vriendin zie).
Ik heb voor mijn gevoel alles gedaan om over mijn verdriet heen te komen: ik heb hem genegeerd (van FB verwijderd, zo veel mogelijk vermeden, alle berichten verwijderd in mijn telefoon), ben in therapie geweest, ben gaan (speed)daten, ben op reis geweest, veel nieuwe dingen gaan doen en cursussen gaan volgen.
Niets lijkt echt te helpen....ik ben wel verder dan een jaar geleden in de zin dat ik minder vaak hele dagen in mijn verdriet blijf 'hangen', maar er gaat nog steeds geen dag voorbij zonder dat ik aan hem denk en hem weer zou willen vasthouden en dicht tegen me aan zou willen voelen....
Ik wens jou in ieder geval het allerbeste, ik hoop dat jouw lijdensweg nu ten einde is gekomen en ik zelf probeer te vertrouwen in een goede afloop. Ik hoop dat ik weer terug kan naar wie ik was vóór hem (degene op wie hij is gevallen): een zelfverzekerde, vrolijke en sociale vrouw die positief in het leven staat.
Liefs,
Patricia

Zat, 10/05/2014 - 15:56 — Jester (of verwijderd)
afbeelding van Jester

@ Monalisa18 (& Hanane)

Ik lees net dat de reactie die ik hier neergezet heb op een blog uit 2009 is, misschien niet helemaal relevant meer voor de in de eerste instantie aangesprokene, echter, voor jou is het misschien wel actueel?

Herinneren, en herbeleven,

Dit is wat een min of meer terugkerend feit is, in meer of mindere mate heeft iedereen ermee te maken.
de werkelijke reden is niet altijd even duidelijk.

Echter, (ik gooi hier een balletje op) is het in jouw persoonlijke beleving, en voor jouw ervaring en idee helemaal verwerkt, geaccepteerd en geplaatst?
Heb je het compleet af kunnen sluiten, is alles gezegd wat er te zeggen was?
Heb je er vrede mee, hoe het gegaan is?

Als het (die persoon) jou nog steeds triggert, of dat nu bewust of onbewust is, dan zou het zo kunnen zijn (kunnen zijn, ik zeg niet dat het zo is) dat er nog een stuk pijn zit, of misschien zelfs wel liefde voor die ander?

Belangrijk in een situatie waarin jou gevoel toch iedere keer weer terugkeert, weerkaatst word, terug naar jou toe, heeft een oorzaak, en een reden.
wat die reden is, zou je misschien eens kunnen onderzoeken bij jezelf.
Ga na wat het exact is, misschien eens wat op papier zetten voor jezelf, om eens te observeren wat het is, wat het met je doet?

Het laten sudderen, of hopen dat het voorbij gaat geeft één garantie, dat het zich zal blijven openbaren, tot je er daadwerkelijk iets mee gaat (kan) doen...
(Voorbeeld: Als je niet eet, krijg je honger, de oplossing ligt in het voedsel)
Als je niet met de emoties, (boosheid, liefde, verdriet, angst) werkt, komt er geen oplossing, en zal er ook niets veranderen...

Je hart doet niet voor niets pijn, dat heeft een reden, en is een signaal, dat er iets mee gedaan 'moet' worden, om afsluiting te vinden voor dat wat je blijft ervaren.
De keuze die je maakt lijkt op een vlucht, een vlucht voor confrontatie misschien?

Of het leven doelloos is, daar wil en kan ik geen uitspraak over doen in jouw geval, maar dat het een worsteling is, dat is zeker, voor velen, met name als je beseft dat er nog zoveel gevoel is...

Probeer het niet te overdenken, maar laat je gevoel het je vertellen, wat te doen...

Sterkte en wijsheid toegewenst...

Jester.