Hallo iedereen,
Ik was me net aan het afvragen waarom ik in mijn gedachten mezelf soms nog altijd voorstel hoe het zijn moest mijn ex-vriend terugkomen? Het is nu 9 maanden geleden dat hij me plots verliet voor iemand anders. En hij zei ook dat het voor hem de juiste beslissing was, en dat het met betere communicatie toch geen verschil had gemaakt, want dat het voor hem een uitgemaakte zaak was.
Hoe komt het toch dat ik me nu nog altijd afvraag: zou hij wel nog steeds gelukkig zijn met haar? Zouden de eerste zware verliefdheidsgevoelens nog niet geminderd zijn? En zou hij niet stilaan inzien hoe wij het samen hadden?
Het is heel slepend dat dit door mijn hoofd blijft spoken. Het lijkt of ik nog altijd in de de eerste fase zit, namelijk het ontkennen! Ookal WEET ik het allemaal, ik blijf erin vasthangen.
Normaal gezien ben ik zo niet, maar dit heeft me echt heel zwaar geraakt.
Voor hetzelfde geld is hij nu echt veel gelukkiger en komt hij nooit naar me terug. Ik dacht dat we het goed hadden, en het leek ook zo. Maar misschien was het helemaal niet. Maar omdat ik het niet wist, lijkt het zo moeilijk te geloven en te aanvaarden.
Heeft iemand hier tips, ervaring, verhalen om te uit te wisselen?
mss
Een klein woordje van relativering. Die fases zijn bij mij ook niet zo chronologisch. Je zit niet in de eerste fase; je beleeft ze gewoon allemaal door elkaar heen! Chaotische rouw
Probeer jezelf niet teveel te kwellen met wat hij al dan niet beleeft. Het gaat om jou! Dit is de periode dat jij verdrietig bent en jij voorop komt, ongeacht wat hij doet, denkt, voelt of laat... Soms denk ik ook wel eens dat het je richten op je ex ook een trucje is van jezelf om niet teveel bij jezelf te hoeven stilstaan, het verdriet misschien juist minder te voelen door je te richten op ex, om dan weer tot de conclusie te komen dat dat ook pijn doet.. Onze exen doen er niet meer toe, ook al doen ze er heel veel toe. Dat denk ik. Veel sterkte en accepteer jezelf en je verdriet voor wat het is, dat scheelt echt al iets...
Waarom lijkt het voor hen zo gemakkelijk?
Dank je voor de relativering! Ik ben al 9 maanden aan mezelf aan het werken, met de nodige therapie die me veel vooruit helpt.
Maar nu toevallig keek ik nog even op facebook, en daar zag ik commentaat van mijn ex zijn nieuwe liefje op iets banaals. Het is duidelijk dat hij al volledig geintegreerd is in de familie van zijn nieuwe vriendin, voor wie hij me verliet 9 maanden geleden, na 5 jaar gelukkig in onze relatie geweest te zijn, of althans dan toonde hij zo tot de laatste moment.
Hoe kna het dan dat hij die 5 jaar al volledig heeft omgeslagen en niets heeft moeten verwerken? Ik zit aan het einde van mijn proces, terwijl hij recht naar zijn nieuwe vlam is gegaan. Kan iemand hier enige duiding op geven? Ik vraag me nog steeds of of het daar nu zoveel beter is? In elk geval, hij leeft er wel op los zo lijkt het. Zou dit reel zijn, of schijn?
schijn
de klap komt nog wel.. heb hetzelfde meegemaakt en gaat niet werken ..
schijn??
Ik hoorde net van een collega die mijn ex een maand geleden in een duur restuarant heeft gezien met nieuwe geliefde en wat vrienden. Hij zat lekker gezellig te lachen en onnozel te doen. Wow, en ik nog steeds in het verdriet!
Het doet zo'n pijn, waar is die lieve zorgzame jongen gebleven? Ik hoop echt dat het me op een gegeven dag niet meer kan schelen, maar nu doet het me echt heel veel..
Bedankt voor de lieve reacties!
collega's en zo
Wat je ook nog kunt doen (heb ik gedaan) : mensen vragen of ze geen berichten over je ex aan je door willen geven.
precies!
Hier ben ik het volledig mee eens!
Waarom moet die collega dit nu tegen jou vertellen?
Ik moest ook zo ontzettend veel aanhoren, tot ik tegen deze mensen heb gezegd, stop hier maar mee!
Niets meer vertellen want ik wil niets meer horen, weet je Muisje wat ik niet zo goed begrijp?
Waarom bepaalde mensen zo graag tot in details willen vertellen wat het laatste nieuws is!
En dan nog, ik zag dat we allemaal een beetje dezelfde reakties hebben, ieder in zijn eigen bewoording maar nogmaals, die loopt nog wel eens flink tegen zichzelf op!
Je moet maar zo denken, verliefdheid duurt niet eeuwig en met een beetje wind valt ook zijn maskertje eens af!
Layla
Hoi
Ja en jij nog steeds in verdriet?
Is het slecht een hart te hebben en verdriet te hebben, ben maar blij dat jij dat kunt!!
En spiegel je niet meer aan hem, maar aan jezelf wat JIJ belangrijk vind.
En jouw tijd komt nog wel!! Echt!!
Tijger
muisje
tja dat is en blijft vaak een raadsel, dat de ex zo door schijnt te gaan en dan ook nog in een geheel nieuwe relatie, alsof ze totaal niet meer denken aan wat ooit tussen jullie was.
Ongegrip bij de achterblijver, die nog met zoveel vragen zit en zelf nog niet alles heeft verwerkt.
Je hoort wel vaker dat exen zo van de ene in de andere relatie stappen, misschien hun onkunde om iets "eerst" te verwerken voordat men begint aan een nieuwe relatie.
Men komt zichzelf vaak toch wel weer tegen, wanneer de verliefdheid ook daar weer op de achtergrond verdwijnt en het leukste maskertje langzaam van zijn gezicht afwaait!
Dan zal ook zijn nieuwe vriendin zijn tekortkomingen gaan zien en hoe gaat hij daar dan mee om?
Wanneer iemand vrolijk verder is gegaan na een relatie en van het ene in het andere bed stapt?
Meestal zal hij ook wanneer de rozengeur en manenschijn er daar vanaf is, weer in zijn zelfde patroontje vallen.
Dus weer de makkelijkste manier, op zoek gaan naar een ander die hem weer ziet als de ideale partner, die hij niet is!
Net zolang totdat hij eens vroegtijdig geloosd wordt, dan pas zal hij wakker worden en gaan zien wat zijn eigen tekortkomingen zijn.
Of niet, maar het belangrijkste is dat je goed moet onthouden dat dit alles maar tijdelijk is.
Het is tijdelijk rozengeur en manenschijn, 9 maanden zeg je?
Nou meid, facebook en Hyves het zijn maar kleine stukjes van het echte leven wat daar achter schuilt!
Men gaat daar uiteraard niet de ruzies beschrijven, no way!
Het "lijkt" dus maar zo, omdat je alleen maar een kleine kruimel te zien krijgt van het werkelijke leven, het zijn maar krabbels meid!
En de moeite waard voor jou? Wat je daar gezien hebt is een grote taart waar alleen het kersje nog bij ontbreekt.
Het is een stukje buitenkant, een mooi schilderwerkje maar aan de onderkant brokkelt al wat verf van de muur.
Dus ach, dat het gras groener "lijkt" daar ben ik wel achter.
Overal is wel iets, niemand is perfect en mensen die amper een meningsverschil hebben, ik vind het knap!
Denk maar zo, jij bent inmiddels maanden verder, je zal het best nog moeilijk hebben maar jij vind je weg wel weer.
En zodra hij straks weer met beiden beentjes op de vloer staat kun jij zeggen, nee schat, voor jou 10 anderen!
Toch?
Heel veel sterkte en vooral liefs gewenst, Layla
Iets ertussenin
Sommige mensen denken klaar te zijn met een nieuwe partner. Ze hoeven niet alleen te zijn en ze hoeven niet na te denken over de brokstukken van hun vorige relatie, of hun eigen aandeel erin. Ik geloof wel dat het in die zin ect is, dat hij echt geniet. Maar ik geloof ook dat hij de rekening gepresenteerd krijgt, als deze relatie toch ook weer begint tegen te vallen, of (in een rechtvaardige wereld) als hij aan de kant wordt gezet door deze vrouw. Wees maar blij dat je kunt rouwen, want ik denk dat het waardevol is. Laat hem maar, hij komt er vast nog wel eens achter.
Dank iedereen
Bedankt voor de steunende reacties! Wat me zo hard tegenhoudt is inderdaad het feit dat hij oit wel eens tegen de lapm zal lopen, maar waarschijnlijik pas binnen langere tijd. In tussentijd is hij zo gelukkig en wil hij er niet van weten wat hij me heeft aangedaan en hoe ik ervan af zie. Ik heb hem gewoon laten gaan, nooit gesmeekt ofzo, en op een mature mnier hem laten weten dat ik van hem hield. Dus meer kon ik niet doen, ik hoopte dan dat hij het wel zou inzien. Maar nu 9 maanden later besef ik dat hij gewoonweg gelukkig is daar, en me totaal niet mist. integendeel, hij heeft die bladzijde waarschijnlijk al 9 maanden definitef omgeslagen, ookal was ik 1 grote puinhoop toen.
Weet je, dat hij tegen de lamp zal lopen, is een magere troost. Het zou me beter doen voelen moest hij me plots als persoon en partner beginnen missen. Niet dat het fout loopt met zijn vriendin omdat het tegenvalt, maar omdat hij beseft dat hij toch veel van me hield.
Maar ja, dat is weer die ijdele hoop zeker? Het rare is, ik zioe hem gewoon graag, ook met deze negatieve kanten van hem, raar he