Vorige week hier op de site gezet dat ik me weer goed voel, dat ik weer durf te lachen en durf te genieten en dat is ook zeker zo...maar toch...zoveel vragen. Niet aan hem, want hij kan er in stikken, maar aan mezelf, vragen waar ik geen antwoord op weet, vragen waar ik niks mee kan. Ik heb 2 serieuze relaties achter de rug, ik ben niet iemand die snel iets met iemand begint, ik wil zekerheid, ik wil zeker weten dat ik een man kan vertrouwen en dat hij om me geeft. Maar waarom tref ik dan toch weer de verkeerde?? Twee keer hetzelfde: ik betrapte ze allebei op stiekem smsen met een andere vrouw, stiekem msnen met een andere vrouw, stiekem bellen met een andere vrouw, allebei deden ze het en of dat nog niet vernederend genoeg is: ze hebben me allebei geslagen, behandeld als een stuk vuil, mishandeld. Mag ik me dan even afvragen waarom? Ben ik niet goed genoeg ofzo? Ben ik eigenlijk gewoon een stuk vuil wat er maar voor gemaakt is om zo behandeld te worden, zal ik echt nooit iemand vinden die wel 100% voor me gaat? Of zijn misschien alle mannen zo? Denk het niet he, dus zal het wel aan mij liggen. Ik hoop dat ik ooit nog iemand kan vertrouwen, maar ik ben bang van niet. Ik zal altijd iemand z'n gsm blijven controleren, altijd z'n email lezen enz. Bah bah, baal hier eigenlijk best wel van.