Het is weer even geleden. Ondertussen is er weer heel wat gebeurd.
Ongeveer 3 weken geleden was er een oerknal tussen de ex en mij. Het kwam erop neer dat ik mijn ex en zn nieuwe vriendin vrolijk zoenend en lachend zag passeren. Het was compleet onverwacht. Het is tot een gigantische ruzie gekomen waarbij ik te weten gekomen ben dat hij zn trien ook al had voorgesteld aan onze dochter en dat ze al bij hem is ingetrokken in ons oude huis. Allemaal achter de rug om. Zonder enig overleg.

Het is overduidelijk dat ik niet meer besta. Na vele tranen, veel nadenken, overdenken en nog eens overdenken, ben ik er nog steeds niet uit. Waarom?? Waarom op alles wat ik maar kan bedenken.
Hij schuift mij aan de kant alsof 'wij' nooit bestaan hebben. Heeft hij me ooit graag gezien? Echt graag gezien? Ik zou dit alles nooit kunnen doen met hem. Daarvoor heeft hij een veel te grote rol in mn leven gespeeld. Hij is mn dochtertje haar papa, hij was mijn beste vriend. Nee, dat zou ik niet kunnen.

Sinds die ruzie heb ik hem niet meer gezien of gehoord. 3 weken tot vandaag, totaal onverwacht heb ik hem gezien vandaag. Hij was alleen. Geen idee of hij me ook gezien heeft, wss wel. Hij zag er niet zo goed uit, herkende hem eerst niet goed. Ik ben gewn langs hem gereden, zonder kijken. Misschien had ik van de gelegenheid moeten profiteren, misschien ook niet. Ik vind het zo jammer hoe het allemaal gelopen is. Dit wou ik niet.

Ik schrok dat hij er toch niet zo goed uitzag, betekent dit dat hij er van afziet? Nee niet weer die toer opgaan hoor ik mezelf zeggen. Deze situatie hebben we nog al eens gehad. Toen zag hij er ook ellendig uit maar nog geen maand later deed ie toch weer gewoon verder.

Ik mis hem en ik wou dat hij nu voor de deur stond om te zeggen dat hij ervoor wil vechten. Dat hij ons mist en 'ons' terugwil. Ik zou hem zo terugnemen omdat ik hem zo gemist heb!

Het doet me denken aan die keer dat we beiden van het schooltje van mn dochter kwamen. "Bedankt dat je dit deed, ik weet dat je het enkel voor onze dochter hebt gedaan." Neen eikel! Ik was niet gewn beleefd omdat het moest, ik was beleefd en kortaf omdat onze breuk me gigantisch veel pijn heeft gedaan! Omdat ik niet wil huilen in jouw bijzijn! Daarom was ik kortaf, omdat ik niet wou dat je zag hoeveel pijn dit me allemaal doet.

Waarom vecht je er niet meer voor? Je kan me nog steeds krijgen, ik mis je. Wij waren ABC.