Gisteren postte ik nog een heel verhaal over mijn terugval. Nu is het niet mijn intentie om een dagelijkse blogger te worden hier, maar wil mijn verhaal toch weer even kwijt....

Naar aanleiding van ons "afscheid" dinsdagavond, belde mijn ex me gisteravond. Eerst om half zes, om te vragen hoe het ging. hij zat in de bus dus praten was moeilijk. Ik vroeg hem of hij nu ook eerlijk ging zijn naar haar, dat wist hij nog niet. HIj wist ook nog niet of hij haar familie ging ontmoeten dit weekend (ja dus!). Hij vroeg of ik haar nog iets zou zeggen, ik zei misschien wel toen bleef hij daar maar op doorhameren, dus hing ik op. Daar had ik geen zin in. Een uur later belde hij weer, weer vragen hoe het met me ging, dus zei hetzelfde als een uur daarvoor. Tja nu zat hij in de bus onderweg naar zijn broer om daar voetbal te kijken. Of ik nog iets leuks ging doen? Ik had leuke plannen maar die heb ik afgezegd omdat ik even geen zin heb om iets te doen zei ik. O, hij vertelde dat hij ons afscheid zo mooi vond, dat hij zich zo dicht bij me voelde gisteren en dat het veel met hem deed. Ik zei, tja maar alsnog wil je me niet meer. Vlak daarna eindigden we het gesprek.

Om half twaalf gisteravond belt hij me weer, lichtelijk dronken. Dat zijn familie en buren van zijn familie hadden gezegd dat ie ontzettend stom was dat hij me liet gaan. Dat ze allemaal zagen hoe goed wij het hadden samen en ze niet snapten waar hij mee bezig is. Zijn zus had nu zelfs gezegd dat hij voor mij moet kiezen. Dus ik zei dat is mooi om te horen maar jij wil me niet, dus waarom zeg je dit?
Heb ik dan een fout gemaakt? Ik zei ja, maar dat zie je zelf niet. HIj begon een heel verhaal over hoe mooi we het hadden, hoe gelukkig hij werd van bij me zijn en van kleine dingetjes die we samen hadden, somde alles op wat hij mooi vond. HIj zei dat hij me onwijs miste, dat het zo raar was dat we al zo lang niet naast elkaar wakker zijn geworden. Dat hij zo in de war was etc.
OP een gegeven moment ging het gesprek steeds meer naar seksueel getint dat hij zon zin in me had en hij het liefst nu bij me zou komen. Dus ik ging hem uitlokken en zeggen kom maar dan, nee lastig met ov etc. Weer verder dat hij nog nooit zo fijn had gehad met iemand in bed als met mij en dat hij nu wel wist dat hij dat ook niet weer zou vinden (zij valt blijkbaar een beetje tegen, toch nog soort van 1-0 voor mij). En dat hij bijna taxi wilde pakken. Dus ik zei doe maar, wetend dat hij toch niks doet. en ja ik had gelijk. Toen zei ik ook joh denk eens goed na voor jezelf en wees eens echt eerlijk, het is toch niet normaal dat je deze gevoelens nog voor mij hebt als je verliefd bent op een ander, hoe echt is dat? Zonder verder over haar te vragen of over wat hij nu ging doen. Tja hij wist het ook niet.
Kon ik het hem ooit vergeven, zouden we er ooit samen uit kunnen komen, ik zei dat ik dat niet wist maar dat wat hij nu ging doen daar een hoop in kon veranderen. Ja wat moesten we nu toch? Hij blijft het mij maar vragen, hij durft zelf geen beslissingen te nemen. Hij vroeg of hij morgen bij me kon komen als hij zich nog steeds zo voelde, ik reageerde daar niet op. Toen kwam het gesprek weer terug op hoe veel zin hij wel niet had in me en of ik dan telefoonseks wilde, bizar! ik zei nee, daar leen ik me niet voor.

Hij draaide bij, was het stom dat hij me belde? ik zei nee hoor, je mag me altijd bellen als je me wilt spreken. (ik kan die deur nog niet helemaal dichtgooien). Ok, toen noemde hij me bij mijn koosnaampje (wat hij verzonnen heeft) en zij hij dat hij zo onwijs veel van me hield en nog zoveel gevoelens voor me had.
Nu ik dit zo allemaal opschrijf denk ik, ondanks alles wat hij nog voelt, wil hij nog steeds niet bij mij zijn, hij doet er niks voor. Wat stelt het dan allemaal voor? hij kan het wel zeggen maar zijn acties zeggen compleet het tegenovergestelde.
Mijn (ex) schoonzus was er ook bij en ik heb nog steeds contact met haar, is echt een topwijf. Ze liet me weten dat hij toen hij haar zag helemaal rood werd en soort schuldig gezicht kreeg en de hele avond niet in de buurt van haar en haar vriend (zijn broer) was geweest. Hij weet dat zij alles weet en wat zij ervan denkt. Misschien heeft hij gisteren dan eindelijk een soort van confrontatie gehad, tot die tijd zag hij niemand en deed hij gewoon lekker waar hij zin in had. Maar ja goed, dat gaat na gisteren ook vast gewoon weer verder.

Bellen kan ik op zich wel met hem, vind mezelf er nu wel best nuchter tegen aan kijken en kan dat aan de telefoon ook wel. Alleen als ik hem IRL zie gaat het mis. Dan zie ik die jongen van wie ik zoveel houd en klap ik dus schijnbaar terug. Ik heb zijn nummer weer gewist, zodat ik in ieder geval niet zelf contact op kan nemen. Alles komt vanuit hem en op een gegeven moment zal ik daar toch wel een keer klaar mee zijn?