Waarom hou ik nog steeds van hem als hij mij eerst nog mee vraagt 4 grenzen over te gaan om zn droom uit te laten komen en 12 uur later het uitmaakt? Ik snap hem niet.. maar snap ook niet dat ik hem er niet om kan haten ofzo..
Ik weet dat ik van hem hou zo ontzettend veel.. maar waarom hou je van iemand die dat niet voor jou doet?
Het lijkt wel alsof die bindingangst heeft of gewoon zichzelf niet snapt.
Ik voel me raar.. ik ben nog steeds verdrietig na 9 dagen maar kan niet meer huilen terwijl ik het nog steeds graag zou willen.. Ik wil hem gewoon nog steeds terug maar dan vraag ik me af waarom? Simpel antwoord is omdat ik van hem hou en en mooie toekomst samen voor ogen had.. En weet dat ik hem mis en van hem hou en hij me gelukkig maakte. Het is niet dat ik hem mis omdat ik iemand mis maar echt HEM en alleen HEM.
Ik probeer negatieve dingen te bedenken uit onze relatie maar ik kan ze niet vinden. op een paar hele kleine puntjes na maar geen een relatie kan perfect zijn want niemand is perfect dus kan het gewoon niet uit me hoofd krijgen. Hoe moet ik nou verder?
Ik wil hem gewoon niet kwijt maar ik heb in dat opzicht niets te willen natuurlijk
knuffelbeertje
Je kunt iemand helaas niet dwingen om iets voor jou te blijven voelen wat hij of zij niet voelt..
Je kunt je denk ik alleen vasthouden aan de gedachten dat als je echt voor mekaar bestemd bent je dan wel weer bij mekaar komt!!
knuffel gianna
idd
Ik zou hem niet eens willen dwingen want daar heb je toch niets aan..
Ik wil me eigenlijk ook niet meer vasthouden aan de gedachte dat als we voor elkaar bestemd zijn dat we bij elkaar komen.. ik wil van dit rot gevoel af... ik wil er klaar mee zijn maar ik kan het nog niet.. ben er nog niet aan toe en het voelt alsof het nog jaren gaat duren.. Eerste wat ik ga doen als ik niet meer ziek ben is de deur uit en weer wat ondernemen.. het gaat nu nl na 3 dagen ziek thuis te zitten in me eentje net zo slecht als eerste dag dat het uit was terwijl ik voor me gevoel al wat kleine stapjes had gemaakt.. maar meer is minder waar.. ik was het gewoon heel klein beetje vergeten door de afleiding die ik elke uur van de dag zocht.
Wat verder ...
Ik voel helemaal met je mee Knuffelbeertje, vandaag is het voor mij de 10e dag ongeveer en ik moet zeggen dat ik uit het diepste dal gekropen ben... ik voel me iets meer mens en heb zin om mijn bed uit te komen.
Ik kon het mij gelukkig veroorloven om hele dagen in bed te liggen, ondanks dat iedereen en jezelf vind dat je er uit moet komen. Toch is het goed om je over te geven aan je futloosheid, moeheid ... neem je tijd om het te verwerken en beetje bij beetje verdwijnt het als mist uit je leven.
Succes !