Waarom...?

We zouden gelukkig geweest zijn, wij twee...je hebt domme dingen gedaan, je moest er met mij over gebabbeld hebben, tenslotte was ik de enige die je kon vergeven. Ik was en ben kwaad, al weet ik dikwijls niet meer waarom. Je hebt jezelf maanden gefolterd en ik stond in het donker, ik wist niet wat er gebeurde. Nadat je bij mij weggegaan bent zei je dat je vooruit wou met je leven... waar sta je nu? Je bent samen met iemand waarvan je denkt dat ze er zal zijn voor je, maar geloof me, ik ken haar, ze is er al "geweest" voor de hele stad. Ze is 20..jezus waar ben je mee bezig? 20 en al minstens evenveel partners achter de rug. En ZIJ is beter dan mij??? Ik geloof het niet.
Ik heb je gisteren weer gezien...héél eventjes, net niet lang genoeg voor mij om te zeggen dat je er ECHT slecht uitziet tegewoordig. vorige week had je me gezien op dezelfde plaats met die ene jongen waarvan je weet dat ik er een zwak voor hebt (hopelijk weet je nu eens hoeveel pijn het deed om jou te zien met dat mens).
Kwam je me zoeken? Ik zag er goed uit, he? Ik heb je wel zien kijken... kijk maar zoveel je wilt, en besef wat je hebt weggegooid. Had je het toegelaten zou ik iedere dag voor het restje van m'n leven gekozen hebben voor jou! Nu zal ik iedere dag voor het restje van m'n leven in de eerste plaats kiezen voor mezelf. Je hebt me doen beseffen dat de liefste mensen de meeste pijn kunnen veroorzaken, en ik ben bang geworden.
Hoe dan ook, ooit komt de dag dat ik je het beste wens, maar vandaag is zeker niet zo'n dag. Ik heb het aanvaard. Toch doet het nog pijn en heb ik vele vragen die onbeantwoord zullen blijven. Ik laat je nooit meer toe in mijn leven op deze manier, hou je antwoorden maar! Jouw vragen komen nog...ben ik heel zeker van. Nu is het voor mij soms een kwelling om je tegen te komen, maar weet dat die kwelling op een dag de jouwe zal zijn! Ik was het beste dat je kon overkomen en je weet het. Je was nog niet rijp genoeg om onze relatie echt te appreciëren. Binnen 4 jaar zal je iemands perfecte vent zijn, maar je hebt nog veel te leren. Tot dan zou ik het maar fair vinden dat je zelf eens de pijn ervaart die je mij hebt aangedaan (klinkt verbitterd, maar het zij zo)....dat je ook eens wordt achtergelaten met alle problemen en rekeningen die moeten betaald worden, een gebroken hart en een schat van een hond die tot op vandaag nog steeds wacht op je... maar ik heb genoeg gewacht! En ja het gaat goed met me! rekeningen zijn betaald, heb een nieuwe job, ik heb nieuwe mensen ontmoet en MIJN hondje is nog steeds een schat.
Ik ben uit de put aan het kruipen met hier en daar een kleine stap achterwaarts, maar het einde is in zicht.
Misschien gun ik je dan het geluk?
En nog eens...je ziet er echt slecht en ongelukkig uit tegenwoordig!
Zowel innerlijk als uiterlijk ben je een andere mens.
En toch hou ik nog van je...

...waarom?