4 maanden geleden is mijn relatie van 4,5 jaar stuk gelopen. De ene dag was alles nog goed, zij wou graag samenwonen, vertelde me elke dag nog dat ze van me hield.
s'ochtends kreeg ik een smsje: ik heb zo'n zin om bij je te zijn ik hou van je.
Dezelfde ochtend vroeg ik haar toen ze bij mij was waarom ze zo stil was. Ze vertelt me dat ze twijfelt over onze relatie als ik vraag naar het waarom krijg ik alleen te horen dat ik niet zo goed lig bij haar ouders, daarna wil ze weg en laat mij verward achter.
enkele dagen later spreek ik haar weer. We hebben en goed gesprek dit doet haar goed zegt ze, ze stelt een timeout voor van 2 weken maar dat we daarna verder gaan.
2 weken later komt ze bij mij langs met slaapspullen mee, maar ik zie gelijk dat er iets niet goed is. ze kan niet zeggen dat ze niet meer van me houd ze weet het gewoon niet geeft geen enkele reden. We besluiten de relatie te stoppen, na een half uurtje gaat ze weg.
eerst voelde ik me een poos opgelucht, maar daarna is er alleen maar meer verwarring en pijn ik begrijp er nog steeds niks van.
eigenlijk heeft dit mijn vertrouwen in alles met de grond gelijk gemaakt.
de laatste maanden zit ik in een soort negatieve spiraal waar ik maar niet uit lijk te kunnen komen.
Ik probeer van alles om mezelf weer op de rails te krijgen maar het lijkt allemaal geen effect te hebben.