Rustig aan jongen, besef dat je je over een tijdje beter gaat voelen.
Mocht je echt diep zitten, check dan de link rechtsboven op deze site. Bel ook even een goede vriend, erover praten lucht op.
Je moet door, ik herken het wel...ik had zelfs mijzelf iets aangedaan en als ik daar nu aan terug denk....hoe is het mogelijk dat ik dat gedaan had, ik heb zelfs kinderen.
Echt het verdriet gaat minder worden en je gaat ooit weer plezier in het leven krijgen. Ook al denk je nu van niet.
Ga iets doen, onder de mensen, ga niet in dat hele negatieve zitten.
Probeer het in ieder geval.
Ik weet wel een psycholoog ga zelf nu ook voor christelijke hulpverlening ben vorig jaar opgenomen geweest maar weet niet hoe erg t bij jou is als het heel erg is ga dan naar de crisisdienst
Hey Remco,
Ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik weet echt hoe het voelt als je er niet meer wil zijn... Toch zal deze periode voorbij gaan, ik BELOOF het je! Helaas duurt deze periode bij sommige mensen iets langer, mijn zus heeft vorig jaar een héél zware depressie gehad, het enige wat ze nog deed was slapen en aan zelfmoord denken. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen met haar, maar ze is er geraakt! je zou haar haast niet meer herkennen, ze is weer die mooie vrolijke meid van vroeger, die het leven in handen neemt en ervoor gaat, ze straalt van geluk. Ik kan dus alleen maar zeggen houd vol aub! Ik weet hoe moeilijk het is om het alleen te redden. Op deze site zal je veel steun vinden, maar misschien kan je ook best een psycholoog raadplegen, heb dat zelf ook gedaan, hielp echt. geef ook niet meteen op als het bij de eerste psycholoog niet klikt, je hebt namelijk goeje en minder goeje. Je komt er echt wel, ook als je er nu even niet in gelooft, dan doe ik dat voor jou Groetjes!
Bahh...ik ken het gevoel....heb het de afgelopen weken vele dagen gehad. Vooral gisteren was vreselijk, toen dacht ik ook dat ik het niet meer trok, dat ik gék werd. Ik kon gewoon nergens in 'vluchten', terwijl het ellendige gevoel op zijn ergst was....je kunt er dan gewoon niet uit, maar je wílt eruit! Ik heb toen de huisarts gebeld: wilde eigenlijk een afspraak maken én om kalmeringstabletten en/of antidepressiva te vragen, maar de praktijk had net pauze en toen heb ik het maar zo gelaten. Probeer het maar zo lang mogelijk zonder 'middelen' vol te houden...
Wat een beetje helpt is het hier van je afschrijven en weten dat er veel lotgenoten zijn: je bent niet de enige die dit door moet maken, en hier wordt naar je geluisterd door mede-lijdenden!
....
KIJK EENS OP LIEFDESVERDRIET.INFO
SUCCES.
S.
Take it easy
Remco,
Rustig aan jongen, besef dat je je over een tijdje beter gaat voelen.
Mocht je echt diep zitten, check dan de link rechtsboven op deze site. Bel ook even een goede vriend, erover praten lucht op.
Take Care
hoofd erbij houden
Je moet door, ik herken het wel...ik had zelfs mijzelf iets aangedaan en als ik daar nu aan terug denk....hoe is het mogelijk dat ik dat gedaan had, ik heb zelfs kinderen.
Echt het verdriet gaat minder worden en je gaat ooit weer plezier in het leven krijgen. Ook al denk je nu van niet.
Ga iets doen, onder de mensen, ga niet in dat hele negatieve zitten.
Probeer het in ieder geval.
Liefs Remy10
hulp
Ik weet wel een psycholoog ga zelf nu ook voor christelijke hulpverlening ben vorig jaar opgenomen geweest maar weet niet hoe erg t bij jou is als het heel erg is ga dan naar de crisisdienst
ik BELOOF het je!
Hey Remco,
Ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik weet echt hoe het voelt als je er niet meer wil zijn... Toch zal deze periode voorbij gaan, ik BELOOF het je! Helaas duurt deze periode bij sommige mensen iets langer, mijn zus heeft vorig jaar een héél zware depressie gehad, het enige wat ze nog deed was slapen en aan zelfmoord denken. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen met haar, maar ze is er geraakt! je zou haar haast niet meer herkennen, ze is weer die mooie vrolijke meid van vroeger, die het leven in handen neemt en ervoor gaat, ze straalt van geluk. Ik kan dus alleen maar zeggen houd vol aub! Ik weet hoe moeilijk het is om het alleen te redden. Op deze site zal je veel steun vinden, maar misschien kan je ook best een psycholoog raadplegen, heb dat zelf ook gedaan, hielp echt. geef ook niet meteen op als het bij de eerste psycholoog niet klikt, je hebt namelijk goeje en minder goeje. Je komt er echt wel, ook als je er nu even niet in gelooft, dan doe ik dat voor jou Groetjes!
Same here...
Bahh...ik ken het gevoel....heb het de afgelopen weken vele dagen gehad. Vooral gisteren was vreselijk, toen dacht ik ook dat ik het niet meer trok, dat ik gék werd. Ik kon gewoon nergens in 'vluchten', terwijl het ellendige gevoel op zijn ergst was....je kunt er dan gewoon niet uit, maar je wílt eruit! Ik heb toen de huisarts gebeld: wilde eigenlijk een afspraak maken én om kalmeringstabletten en/of antidepressiva te vragen, maar de praktijk had net pauze en toen heb ik het maar zo gelaten. Probeer het maar zo lang mogelijk zonder 'middelen' vol te houden...
Wat een beetje helpt is het hier van je afschrijven en weten dat er veel lotgenoten zijn: je bent niet de enige die dit door moet maken, en hier wordt naar je geluisterd door mede-lijdenden!
Heel veel sterkte!!