Een 3kwart jaar geleden een hele leuke en spontane dame leren kennen via internet, daar voor ook verschillende dates gehad waarbij ik steeds dacht "nee dit is het net niet"

Maar bij haar dacht ik "Ja haar wil ik wel vaker zien en beter leren kennen" na de 2de date dacht ze dat ik een beetje "te boers" was voor haar aangezien ik soms lomp en bot uit de hoek kan komen, maar nadat ze dat gezegd had heb ik haar laten zien dat ik ook een erg lieve en leuke kant had waarover ze positief verrast was.

Na een paar weken vroeg ze of ik met hun mee op vakantie wou gaan met de vouwwagen (wat een hel is zo'n ding) alleen toen ik vroeg of dat niet een beetje te snel was viel dat bij haar een beetje verkeerd waardoor ze dacht dat ik een punt achter de relatie wou zetten.

Uiteindelijk ben ik toch met ze mee op vakantie gegaan wat in het begin best goed beviel maar na een weekje begon ze het benauwd te krijgen (allebei een paar jaar singel en dus alles alleen gedaan) waardoor het ff spaak liep.
We hebben toen besloten dat ik naar huis zou gaan alleen toen ik onderweg naar huis was kregen we allebei spijt.

Na de vakantie hebben we er eens goed over gepraat en daardoor ook erachter gekomen wat er bij haar allemaal speelde, haar ex man die tijdens het ek zei "wanneer Nederland verliest is het uit" op de terugweg van vakantie zei "oja het is trouwens uit, haar thuis dumpte en vervolgens ging hij weg.
Daardoor heeft ze wel een "trauma" opgelopen waardoor ze bang is geworden dat wanneer ze zegt wat haar dwars zit de ander er een punt achter zet.

ze had gevraagd of ik 5 december, kerst en oud en nieuw met haar en haar kinderen wou komen vieren want ze zou het leuk vinden wanneer ik erbij zou zijn.
Dus ik geregeld dat ik die dagen vrij zou zijn zodat ik erbij kon zijn.

Ik ben iemand die veel aan het werken is (internationaal chauffeur) maar wanneer ik thuis ben wil ik er ook voor hun zijn al heb ik ook mijn eigen dingen die ik wil doen.
Ik dacht dat ik daar best duidelijk in ben geweest en dat vond ze ook goed, zo stond ze zo nu en dan plots in onze loods waar we dan met een paar vrienden aan het sleutelen waren en dan kwam ze gezellig kletsen waarna ze vast naar mijn huis ging en ik kwam ff later.

Ze vroeg me ook nog "zou je binnenland willen gaan rijden voor mij?" waar ik ff over na moest denken en heb gezegd "in het begin niet want die fout heb ik al een keer meer begaan ma na een jaar zou ik dat misschien wel willen"

De zaterdagavond ben ik daarheen gegaan, lekker gegeten en flink zitten kletsen samen. In de ochtend samen met haar en haar zoontje ontbeten waarna ik boven te horen kreeg dat ze mij niet gelukkig ging maken en daar heb ik de fout gemaakt me aan te kleden en meteen weg te gaan ipv er samen over te praten.

Momenteel loopt ze bij een haptonoom en is ze aan zichzelf aan het werken en daarvoor wil ik haar ook de ruimte geven, ga ik op haar wachten? Nee wanneer ik iemand leuks tegenkom heeft ze pech
Hoop ik dat ze er op tijd achter komt wat ze heeft weggegooid? Ja dat wel

5 December ga ik nog wel een zak met een paar kleinigheidjes voor de kinderen voor de deur zetten want die kunnen er niks aan doen wanneer de moeder zo'n rare keuzes maakt.

Je begint je tegenwoordig wel voort af te vragen of echte liefde nog wel bestaat en dat mensen echt de moeite willen nemen om bij elkaar te blijven en niet van "nou het loopt ff stroef dus zoek wel een keer op tinder"