Mijn liefdesverdriet kreeg vroeger vaak alle aandacht en schopte mijn plannen vaak erg door de war. Maar ik heb zo hard gewerkt. Non stop, twee banen en een studie erbij. Als ik ging slapen viel ik knock out. En doordat ik vaak aan mijn verdriet en herinneringen dacht moest ik dubbel zoveel mijn best doen. Maar ik heb veel bereikt van een MBO opleiding naar HBO opleiding en vervolgens de Universiteit. Veel mensen zagen hoe hard ik aan het werken was en dat ik nauwelijks van tijd genoot en werden bezorgd. het leek alsof ik geen sociaal leven meer had, totaal rationeel. stortte me op school en het werk om niet aan mijn pijn te denken. Maar ter vergeefs dat lukte niet. Als ik denk aan hoeveel liefde ik voor anouar had, dan begrijp ik mezelf nog steeds niet. Als ik aan nu aan vroeger denk dan lijkt het net als ik aan twee vreemde mensen denkt. Jou bedrog heeft daarvoor gezorgd anouar. Je zult nooit van je leven erachter komen wat jij voor mij betekende en wie ik echt bent. Om eerlijk te zeggen hebben we elkaar beide niet gekend hoe sterk dat gevoel bij mij ook was. Jij weet niet dat ik twee jaar lang niet met mijn broertje gesproken heb door jou, jij weet niet dat ik allah dagelijks smeekte om jou enkel te zien al was het van ver, jij weet niet dat ik mijn hart gesloten had en het alleen voor jou bewaard had, je weet niet dat ik dagen voor het raam stond om te kijken of jij wellicht in de straat stond. Ik weet nog toen ik me verjaardag vierde, mijn hele familie was er en mijn vader zat naast me. ik keek op de grond en dat aan jou. weetje dat ik een msn had aangemaakt met een ander naam om te kijken of het goed met je gaat, omdat ik hoe dan ook bezorgd om je was. Ik wou voor je zorgen, jou blij maken, je zorgen van je wegnemen. Ik dacht meer aan jou dan aan me zelf. Het gevoel en het gemis, waren als messen die ik keer op keer in mijn hart voelde. Jij was een deel van mij. dagen heb ik gejankt in me eentje, en niemand die het zag, aan niemand vertelde ik mijn ellende totdat ik letterlijk uitbarstte. Weetje dat als ik in de metro, bus, tram of auto zat, constant om me heen keek, voor het geval ik je zag. Je was overal aanwezig in mijn gedachten, op school, thuis. ik leefde meer in een grote leugen en keek niet naar de toekomst.

Maar zoals de gezegde luidt. al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaald het wel. En Anouar dit is inderdaad het geval. En weetje ik ben nu aan het tikken met een glimlach op mijn gezicht, ik voel gewoon niks meer voor jou. En het aller mooiste is, dat ik mijn gevoel niet heb genezen door snel te zoeken naar een ander. Met behulp van Allah heb ik heb me zelf met me zelf genezen, stap voor stap. En ik ben nu sterker, gelukkiger dan ooit. Nu zie ik pas in dat jij absoluut niet bij me past, jij bent totaal anders dan mij. En er spelen meer dingen dan alleen liefde een rol. Al zou het goed zijn gekomen tusen jou en mij, ik weet zeker dat je me nooit gelukkig zou maken, omdat onze denkwijze simpel genoeg sterk verschillen. Anouar Jij denkt aan je bestwil en de tweede partij kan jou niks schelen. je aanbid jezelf letterlijk, je heb het constant over hoe knap jij wel niet bent, terwijl jij van binnen 100% onzeker bent. Ik vond het ook altijd raar dat je het zo vaak over je uiterlijk had, terwijl ik daar niet eens opgevallen ben. Wat jij niet weet is dat ik nooit naar uiterlijk kijk. Als ik iemand had gekend op een rolstoel,, dan had ik hem net zoveel liefde gegeven.

Mijn ervaring met jou, was enkel een les, zoals vele lessen in dit leven voor mij, het heeft mij sterker, wijzer en beter gemaakt. en ik zou de tijd nu absoluut niet terug willen draaien. Eerst was ik bang van alle pijn en of het wel ooit weg zal gaan. Ik ga het ook nooit vergeten, maar Anouar is voor mij allang overleden.

xxx
Jasmina