Anouar, Ik heb je nog veel dingen niet verteld. Ik ben zo boos op me zelf dat ik 3 jaar geleden me woede niet uitte. Nu ik dit eindelijk doe en al mijn gevoelens opschrijf ben ik je echt aan het vergeten. ik Wist niet dat het zoveel effect kon hebben. Maar ja dit wist ik niet. Die klap van een paar maanden geleden, heeft ervoor gezorgd dat ik bijna zelfmoord pleegde, en dat ik mijn verstand bijna verloor. Maar Allah is groot, veel groter, schoner en barmhartiger, dan jou bedrog en leugens.

vergeef me anouar, als ik je steeds weer herinner en als mijn hart zegt dat hij nog steeds van je houdt. Vergeef me anouar, als mijn ziel diep van binnen jou steeds om de zo veel tijd weer herinnert. Vergeef me voor alle liefde die ik voor je draag. Ik ben niet meer zoals ik was. Het verdriet heeft me opgevreten van binnen. Overal en nergens liggen stukken van mijn hart. Ik heb niks meer voor me zelf over gelaten, omdat ik dacht dat het leven om geven en nemen ging. Maar ik heb alleen gegeven, totdat ik niets meer over had.

Weetje anouar , ik heb je heel weinig verteld over alles. Ik heb nu wel het gevoel dat ik je steeds minder herinner, ik ben nu gelukkig geworden, Allah heeft mijn smeekbede verhoord en leef nu met een tevreden en voldaan gevoel. maar vind het toch belangrijk om te schrijven, omdat ik het hoe dan ook nooit van mijn leven zal vergeten, en omdat die plek die jij vroeger van mijn hart meegenomen hebt, nooit vervangen kan worden, ook niet door jou meer, omdat jij niet de Anouar bent aan wie ik mijn ziel gegeven hebt. Voor mij is die jongen overleden.