Het leven kan raar lopen vorige week gedumpt.

Beld opeens mijn ex van 2 jaar geleden. Het meest speciale meisje waar ik ooit het meeste van gehouden heb tot nu toe.
Toen onze relatie voorbij ging, ben ik in diepe dressie geraakt
Die een half jaar lang duurde en een waare hel was voor mij en die ik niemand toe wens, mijn wereld was die periode zwart/wit ik zag geen kleuren meer smaak en geur kon ik ook niet ervaren, laat staan dat ik kon huilen of enige gevoel had.

Onze gesprek was leuk gezelig en voelde zo bekent..... Iedergeval ze komt morgen avond langs bij me eten in mijn nieuwe huisen en hebben elkaar hoop te vertellen wat we de afgelopen 2 jaar hebben mee gemaakt. Ik weet niet of ze nu een nieuwe vriend heeft laat staan hoe dit verder zal gaan.

Ik ben wel bang heel bang voor morgen, ik zal dit niet laten proberen te merken aan haar ook al zou ze dit heus wel doorzien.
2 Jaar heb ik er van gedroomt haar ooit weer te zien haar te mogen voelen en vast houden aanraken en ruiken... Hmmm

Tis zo bizar dit maar ik hoop op het beste aangezien we allebei weer stuk volwassener zijn geworden meer ervaring dingen mee gemaakt.
Ik hoop dat het morgen gezelig wordt en geen teleurstelling aan mij zal het in elk geval niet liggen. Ik zal wel bepaalde gevoelens emoties afschermen. Ik wil haar niet ongemakkelijk of schuldig laten voelen over wat er gebeurd was, ze was eerlijk geweest tegen mij toen het uit ging. Maar o Boy wat heb ik haar gemist zeg ook tijdens mijn andere dates en relaties, spookte ze af en toe altijd nog wel even in mijn hoofd en hart rond.

Tis allemaal wel vreemd en onverwachts maar ik kijk er toch stiekem wel naar uit.

Ik wou dit gewoon even kwijt.

Groetjes

Nico