Ik ben net nieuw op dit forum en net als wat ik in sommige andere verhalen lees, wil ook ik mijn vrienden niet telkens lastigvallen met mijn relatietwijfels. Maar het blijft me wel plagen......
Daarom........hier mijn verhaal.
Wij zijn nu meer dan een jaar bij elkaar. Als vrienden begonnen,maar er was toch meer. Niet perse seksueel,meer heel veel bij elkaar willen zijn/veel contact/samen doen en toch wel iets van lichamelijk contact willen. Na de nodige twijfels is het toch iets geworden. Ik: erg onzeker, hiervoor een K** relatie gehad en al een aantal ervaringen in relaties en momenteel in therapie ivm vervelende zaken uit verleden.
Hij: dit is zijn eerste relatie, einzelganger, aftasten dus(hij zegt niet onzeker te zijn,maar ik ervaar het wel zo)
Het is een poosje wat op en neer gegaan,wat uitzoeken samen. Ook mede omdat ik nog wat twijfelachtig in deze relatie stond na de nodige mislukkingen en hij in zijn eerste relatie beland was. De therapie maakt het niet makkelijker en het feit dat sommige dingen daar met vorige relaties (dus mannen) te maken hebben,beinvloed dat deze relatie toch ook. Hij heeft zich eerst heel meegaand,,luisterend,behulpzaam etc opgesteld. Ik ben de prater, pittige dame en wel behoefte aan een weerwoord. Na een poosje begon zijn houding me te irriteren, het voelde niet evenwichtig. Door zijn softe houding had ik het gevoel uit balans te zijn. Ik mis een fijne communicatie en een weerwoord en een krachtige persoonlijkheid.
Hij ervaart zichzelf wel als een krachtige persoonlijkheid.........ja er zit wel meer in dan alleen maar soft. Das nl het andere uiterste. ZIch niet uitten, vragen, delen, totdat de bom barst of we over een grens heengaan(die is voor hem dan duidelijk en mij dus onbekend) pas daarna komt er een andere kant opzetten. Voor mij geen fijne helaas. Deze harde kant daar kan ik niets mee.
Kortom ik, onzekere vrouw met niet al te rooskleurig verleden op gebied van mannen/relaties , behoefte aan goede communicatie en duidelijkheid,heb verkering met een man die zoekende is naar zijn eigen ik/houding in zijn 1e relatie die van softe houding in harde houding kan schieten en nogal een einzelganger is.....
Qua interesses liggen we wel op 1 lijn, hij geeft me ook ruimte in zaken die ik moeilijk vind, dringt zich niet op,is altijd behulpzaam en ik vertrouw hem behoorlijk(dit is in combi met mijn verlatingsangst grote pre). Kortom heeft ook heel veel goede kanten.

Ik weet nu alleen niet meer wat ik er mee aan moet. Ergens in dit jaar zijn de goede momenten met hier en daar twijfels(ben chronische twijfelaar,niet alleen in relaties) overgegaan in een vlak gevoel. Ik weet simpel gezegd niet meer wat ik voor hem voel. Het is ok. Vind het (afgezien van de ruzies) fijn dat ie er is. En voel me ook alleen als hij er niet is (of heeft dat weer met moeite met alleen zijn te maken???). Ik weet alleen al maanden niet meer wat ik voor hem voel. Door vermoeidheid e.d zijn de irritaties momenteel erg aanwezig en dus veel ruzie. We staan nu eigenlijk tegenover elkaar en weten het niet meer.
Vroeger was ik het type dat altijd door wilde vechten om het maar goed te krijgen. Maar momenteel zitten dingen in mijn hoofd als: als je niet bij elkaar past,dan kun je vechten tot je een ons weegt. Je kunt hem niet veranderen, hoogstens iets bijschaven(nu wil IK hem niet veranderen,ben niet happy zoals het nu gaat, hoop meer dat hij het ook niet is,maar wat is haalbaar qua verandering en wanneer pas je niet bij elkaar?)
En: zonder gevoel geen relatie. Je moet eerst van jezelf houden voordat je van een ander kunt houden.
Hij heeft al aangegeven dat ie zijn best wil doen,maar hij wil dan wel weten of er gevoel van mijn kant is. Hij heeft geen zin in een relatie waarin we alleen vrienden zijn. Ik weet niet wat ik voel en ook niet hoe ik daar achter kom. Hij is meer dan een vriend (of zou je dat zo ervaren omdat je nu veel bij elkaar bent?)maar ik weet eigenlijk niet hoe houden van voelt......
Kortom twijfels en stemmetjes,op mysterieuze wijze verdwenen gevoel............ik weet het niet meer. Ik hoop dat jullie iets met dit chaotische verhaal aankunnen en me weer een beetje vaste grond onder de voeten kunnen geven (niet omdat ik op roze wolk zweef hoor,hahah)