Ik woon nu in Eerbeek, waar zij ook woont.. Maar ik kom uit Doetinchem en dat is 40 minuten rijden. Het is geen wereldafstand, maar net te ver om 's avonds ff ergens een bakkie te doen of gewoon ff heen te gaan.. En al mijn vrienden wonen daar.
Daar heb ik het moeilijk mee. De 5 jaar die ik hier heb samengewoond eigenlijk vooral haar vrienden leren kennen en daar ga ik nu niet gezellig heen..
Soms denk ik wel, ik schrijf me in op een datingsite, niet voor een nieuwe relatie, maar wel om iemand in de buurt te leren kennen waar je iets leuks mee kan gaan doen.. Alleen zou dat ook een verkeerd beeld kunnen geven, want aan een relatie moet ik niet denken nu..
Ben druk bezig om een woning in Doetinchem te zoeken. Ben 38 jaar en 6 maanden en heb 38 jaar en 5 maanden altijd mensen om me heen gehad. Ouders/relatie/ouders/relatie en nu alleen.. Dat valt me zwaar.
Ik mis gewoon mensen om me heen en kan me daardoor best depri voelen. Vooral nu het weekend er weer aan zit te komen.
6 jaar een relatie en we hebben echt veel meegemaakt. Mijn ouders overleden, heel veel ziekenhuisbezoeken omdat zij gewoon lichamelijk een kneusje is. Samen veel gedeeld en nu krijg je niet eens een sms-je of mailtje om te vragen hoe het gaat.. Ik vroeg haar of deze relatie uberhaupt iets voor haar betekend had en kreeg binnen een minuut dit antwoord; jij was het beste wat me ooit is overkomen, ik hield geen 100% maar 200% van jou! Dit heb ik trouwens 2 weken geleden gedaan. Contact zoek ik nu ook niet meer.
Maar ik blijf malen.. Waarom heb je er dan niet voor gevochten, of waarom heb je niet met me gepraat.. We waren er simpel uitgekomen, en dat wetende is heel frustrerend.. Maar goed, ik dwaal af..

Het leven zou voor mij een stuk beter zijn als ik snel in de buurt van mijn vrienden kon wonen...