Na een half jaar, ben ik even hopeloos midden in de nacht en moet ik mijn verhaal kwijt. Ik ben inmiddels een half jaar tot een jaar vrijgezel en heb er vrede mee. Na veel liefdesverdriet is er plaats gekomen voor een gezellig vrijgezel leven.

Ik kan goed opschieten met mijn vriendengroep en die hebben mij ook al die tijd gesteund. Voor mensen die nog liefdesverdriet hebben, zoek het bij je vrienden, al staan ze niet altijd stil bij de pijn die jij hebt, ze nemen je wel weer mee op pad, op pad richting het lichtpuntje in het donkere bos.

Mijn blog gaat nu over mijn beste vriend, wij zijn als broertjes voor elkaar. Brengen veel tijd met elkaar door en voor mijn mening heb ik nooit zo een beste vriend gehad. Maar, ik twijfel nu of ik het wel mijn beste vriend kan noemen of zelfs wel vriend. Materialistisch delen wij veel met elkaar en praten ook veel over dagelijkse bezigheden, met stappen weten wij als we in elkaars ogen kijken vaker al genoeg. Zo af en toe flirt ik wel eens met een vrouw, hoort erbij, is gezellig en doet goed voor je zelfvertrouwen. Meestal noteer ik een gsm nummer of e-mail adres en houdt achteraf contact met haar. Ik ben niet snel verliefd, maar ben wel eigenlijk verliefd op liefde. Dat wil zeggen dat als ik sjans heb of contact met een persoon ,dat ik mij 'happy' voel. Om het kort te houden, ik heb destijds iemand ontmoet, heb haar nummer opgeslagen etc en heb contact gehouden. Wat ik niet wist is dat mijn beste vriend ook opeen contact met haar had. Zij belde al regelmatig met elkaar en hij vertelde mij dat hij voor mij met haar contact hield, om een goed woordje te doen. Nu ben ik niet dom en begreep dat hij zelf achter haar aan zat. Ze hebben toen ook een hele korte relatie met elkaar gekregen. Ik heb hem dat toen vergeven, omdat mijn gedachte zo gaat "als ze meer interesse voor iemand anders heeft goed, ik ben het waard dan heeft ze pech". Ik heb hem achteraf wel erop gewezen dit de volgende niet meer te doen.

Nu is het alweer raak. Ik zou een afspraak hebben met een meid/vrouw en hij is ondertussen met haar aan het bellen en sms-en. Hij weet niet dat ik het weet en dit kan ik helaas ook niet te kenne geven. Mij is de zin vergaan en ik heb die afspraak afgezegd. Nu vind ik het jammer, dat die meid/vrouw hem opeens ook smst, maar daar maak ik geen problemen om. Echter vind ik de gedachtegang van mijn vriend wel verkeerd. Hij is niet alleen met haar bezig maar ook nog met tien anderen en dat overdrijf ik dan niet. Hij moet zijn zekerheid vinden bij vrouwen, terwijl ik van mening ben dat het een aanvulling moet zijn, geen invulling. Deze gedachtegang mis ik bij hem en heb ik al vaker proberen uit te leggen, alleen begrijpt hij het niet en ik heb hier problemen mee. Zodra ik het vertel, zal die heel overtuigend overkomen en zeggen dat hij mij begrijpt, maar ik weet tot de tijd dat hij vrijgezel is dit altijd gaat flikken, alleen om zelfverzekerd te blijven.

Hoe moet ik hiermee omgaan?